Παρασκευή, 12 Μαρτίου 2021 13:11

Ποίηση Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη: Τροχοπέδη

Written by
949
Ποίηση Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη: Τροχοπέδη

ΤΡΟΧΟΠΕΔΗ

Ένα χρόνο κλειδωμένος στου κλουβιού μου το σαλόνι
ονειρεύομαι ταξίδια στης σελήνης  το μπαλκόνι ‧
να βγει ο ήλιος να ζεστάνει  τα λουλούδια να ανθίσουν
και της ζούγκλας  τ' αγριμάκια  μονομιάς να ξεπορτίσουν.
 
Να τεντώσουν τα κορμιά τους να γλεντήσουν τη χαρά τους
σαν αετόπουλα  στα όρη να απλώσουν τα φτερά τους‧
στα παλιά τους τα λημέρια να βρουν της ζωής το ταίρι
κι ό,τι λαχταρά η ψυχή τους στο γλυκό το καλοκαίρι.
 
Παλιατζίδικο σπιτάκι, τροχοπέδη σκουριασμένο,
παίρνω φόρα  να ξεφύγω μα στο ίδιο μέρος μένω...
Αχ, να πιάσω καλή θέα να μπορέσω να αναπνεύσω
και τον  δολοφόνο Covid μονομιάς να εκτελέσω!
 
Πού θα πάει;... Δε θα γλυτώσει ! Στην επόμενή του στάση
-αστακός θωρακισμένος, δε θ' αφήσω να αράξει‧
κώνειο θα τον ποτίσω και σα φίδι θα ξυπνήσω  
απ'  τη χειμερία  νάρκη τη γλυκιά ζωή να ζήσω.
 
 
 
 
 
Read 949 times

Latest from Super User

back to top