Τετάρτη, 18 Αυγούστου 2021 12:21

Ποίηση Ιωάννη Αριστοτέλη Γκούμα: Θυσία

Written by
1329
Ποίηση Ιωάννη Αριστοτέλη Γκούμα: Θυσία

Θυσία

Γιε μου, ψυχή της ψυχής μου
Γιε μου, ζωή της ζωής μου 
Τον άνεμο έχω παρακαλέσει
Γοργά τις θάλασσες να διαβεί
Στης άσπλαχνης ξενιτιάς τα μέρη
Το δάκρυ μου βάλσαμο να φέρει
Με 'κείνο το καμένο σ0υ κορμί να δροσιστεί
Με 'κείνο η πονεμένη σου ψυχή ν' αναπαυθεί
Τα χέρια σου δεν ήταν μονάχα χέρια για δουλειά
Πιότερο απ' όλα του κόσμου μας η ζεστή αγκαλιά
Ε άρχοντα της ξενιτιάς 
Τη τιμή τους γιατί δε λογάς
Μη δε είναι 'κείνα που ζυμώνουν τη μπουκιά σου
Μη δε είναι 'κείνα που μεθούν τη χαρά σου
Κείνα π' αρμέγουν το βύζαγμά σου
Κείνα π' ανθοφορούν το τραπέζωμά σου 
Κείνα που νανουρίζουν τα μωρά σου
Κείνα που περπατούν τα γηρατειά σου
Κείνα που λαμπρύνουν την ακράτεια σου 
Γιατί δολοφονημένα πίσω τα γυρίζεις
Κόπιασε τα ορφανά στα μάτια να αντικρίσεις  
   

* Το ποίημα αυτό γράφηκε για τους τέσσερις συνανθρώπους μας που έχασαν τη ζωή τους στη φωτιά της Κύπρου και για τις οικογένειές τους αλλά και για τους μυριάδες συνανθρώπους μας που χάνουν καθημερινά τη ζωή τους, θύματα της ελεεινής και αέναης εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

 

 

Read 1329 times

Latest from apostaktirio team

back to top