Δευτέρα, 30 Αυγούστου 2021 13:00

Ποίηση Γεράσιμου Μ.Λυμπεράτου: Τι μνημονοϊοί,τι κορωνοϊοί;

Written by
600
Ποίηση Γεράσιμου Μ.Λυμπεράτου: Τι μνημονοϊοί,τι κορωνοϊοί;

Τι μνημονοϊοί, τι κορωνοϊοί (Κοινωνική, πολιτική, ποιητική σάτιρα)

Βρε Κορωνοϊέ αυτού  του άμοιρου τι του βρήκες 
έτσι φτωχός, καχεκτικός  και κοκαλιάρης πούνε;
Να φας από  αυτόν τάχα τι; Χλαπ-χλαπ και μέσα μπήκες
στ’ αδύναμα  πνευμόνια  του, που πια δεν τον ακούνε.
 
Εμπήκες φουριόζος και ορεξάτος  για να του τα φας,
κι ας ξέρεις πως από πόνους φρικτούς  θα υποφέρει,
θα τον πνίγεις, στης ανάσας του το πέρασμα της βαθιάς,
κι αυτός θ' αναζητά του ηρωικού γιατρού το χέρι
 
Τι να πει κανείς άλλο γι'  αυτούς τους μισερούς ιούς
που όλους μας στον θάνατο με απονιά μας στέλνουν
την μια με κρίσεις οικονομικές, με μνημονο-ιούς
την άλλη με Κορωνο-ιούς τη ζωή μας την παίρνουν
 
Ευρο-κατάρα, έπεσε… κι  ο λαός υποφέρει
απ’ ένα αναξιόπιστο σύστημα υγείας
κι από μια οικονομία που σφάζει σαν μαχαίρι,
μας κομματιάζουν, μας πετούν σε δρόμους δυστυχίας
 
Γιατί πριν από σένα θανατηφόρε Κορωνοιέ
τον έτρωγε κάποιος άλλος πιο αρπακτικός ιός,
ντυμένος πάντα με ρούχα ακριβά, τύπου κυριλέ,
με  μια άσπρη κοιλιά σαν παραφουσκωμένος ασκός
 
Και  είχε κάτι, πως να σας το πω, διπλοσάγονα, να…
χώραγαν  σ' αυτά πενήντα τέσσερις  μπουκιές φτωχών
και πριν καλά-καλά προλάβεις σύ να πεις… το ωσαννά,
με μιας και καταπίνανε, το βιός των εργατών
 
Οι διαφορές σας είναι μικρές κι ασήμαντες, ιοί.
Την μια ο ένας ύπουλα κι αόρατα κτυπά
κι ο άλλος τον αφανίζει με βία και καταστολή
με πόλεμο, ψέματα και σύγχρονα μέσα ταξικά.
 
Ώσπου κάποτε απέρχεται μοιραία  η στιγμή
να βρεθεί στην ζωή σαν ένας μίζερος κι  άχρηστος
κι αυτός να τον ανέχεται, να τον ευχαριστεί ,
που τον έκανε παντοτινά να νιώθει άθλιος.
 
Γι’ αυτό όλοι εμείς και πίσω από την μάσκα
που αναγκαστικά φοράμε «λόγο Κορωνοιού»
 η φωνή μας ν’ αντηχήσει  να γίνει ένα Πάσχα,
ανάσταση, με κόκκινες σημαίες σοσιαλισμού.
 
Είναι  για κάθε λαό μοναδική του ελπίδα
να ζει  Ειρηνικά και με καλή πάντα υγεία
κι όχι με εκμετάλλευση, του κέρδους την λεπίδα
να μας κόβουν τον λαιμό στου θανάτου τα σφαγεία.
 
Μια φορά την έχουμε κι αυτή είναι η ζωή μας
στους διάφορους ιούς να μην γίνουμε εύκολη λεία.
Η επιστήμη, οι γιατροί, να ‘ναι πρέπει μαζί μας
να βγούμε  νικητές κτίζοντας μια νέα κοινωνία!
 
 
Read 600 times

Latest from apostaktirio team

back to top