Σάββατο, 11 Σεπτεμβρίου 2010 11:13

Αποδημητικά πουλιά - Αλέξανδρος Ακριτίδης

Written by
2202

 

Αποδημητικά πουλιά.


Μην κοιτάς πίσω μάνα

μη μυρίζεις το φαγητό στο φούρνο

μη νοιάζεσαι αν θέλει ξύλα η πυροστιά

κι αν τ’ αγριόχορτα χορεύουν στην αυλή.


Μόνο κοίτα τον ορίζοντα

σκοτεινός φαίνεται, αλλά κάποτε…όλα αλλάζουν.


Πιάσε το χέρι μου και πάμε

εκεί που δεν γνωρίζουν τις ρίζες μας

εκεί που δεν νιώθουν τον πόνο μας

εκεί που ίσως γυρίζουν το βλέμμα τους αλλού.


Πες πως είμαστε πουλιά, μάνα

και μας έπιασαν τα κρύα

ναι πουλιά, μάνα…

Τι μας φοβίζει εμάς;

Πες πως οι καρδιές μας φτερουγίζουν

και τα σπίτια μας

είναι φωλιές σε δέντρα κρεμασμένες.


Τι σε μέλουν τα σύνορα, μάνα;

Μαζί θ’ αποδημήσουμε

πάνω από πορφυρά ποτάμια αίματος

και πρόχειρους ξύλινους σταυρούς.


Μην κοιτάς ούτε στιγμή ξωπίσω

μπας και μας μείνει ζωντανή

η παλιά όμορφη εικόνα.


Εγώ θα σου κρατώ το χέρι, μάνα

ο μικρός σου γιός

ίδιος κι απαράλλακτος, όπως πάντα.

μα που τόσο γρήγορα θα γίνει άντρας.


Το χέρι μου θα γίνει μαξιλάρι σου

και η ανάσα μου θα σε ζεσταίνει.

Κοιμήσου…είναι μακρύς ακόμα ο δρόμος

και παγερή η ξαστεριά.


Το μίσος του κόσμου που αφήσαμε

δεν λογαριάζει από μάνες και παιδιά

μα….μια ελπίδα έχω μόνο στην καρδιά

η αγάπη του κόσμου που φτάνουμε

Θεέ μου, να σταθεί στο ύψος της.

 

 

Έπαινος ποίησης Δήμου Χορτιάτη 2010 στον Ποιητικό Διαγωνισμό με θέμα "Προσφυγιά"

Read 2202 times

Latest from Super User

back to top