Σάββατο, 23 Οκτωβρίου 2010 19:19

Ότι έμεινε - Μαρία Ζαβιανέλη Διαμαντάκη

Written by
2055

 

Ότι έμεινε


Δεν άφησα τίποτα πίσω ..
Όλα τα πήρα,
τις σκέψεις μου κάτω από τις καστανιές,
ακόμα και τα βήματα μου στη πλατεία Ταξίμ
τον έρωτα που σημάδεψα
σε μια λεύκα
μια προσευχή πάνω στο εικόνισμα ,
βύσσινο -φιλί
μελένιο καλημέρα .
Φυλαχτά ,ανάσες δικές μου..
Είναι η αναπνοή μου όταν πνίγομαι,
στα λυγισμένα γόνατα
η δύναμη ,
στο σκοτάδι
η αχνή λάμψη που δίνει ελπίδα.
Πόλη μου! .
Εκατομμύρια μικρά φωτάκια λάμπουν στο Βόσπορο
Εμένα μόνο περιμένουν..
Δραπέτης στο όνειρο.
Στη θάλασσα σου κολυμπώ πατρίδα μου..
Στο χρώμα σου βουτώ ..
Μελαχρινό μου φως ,εσύ δε χάθηκες..
Από το Πέρα ως τα Ταταύλα σε σεργιανίζω.
Μόνος ,πάντα μόνος
Γι΄ αυτό κάθε ξημέρωμα τα μάτια λάμπουν..
Μάτια ερωτευμένου .
Μέσα στις φλέβες μου κυλάει το όνειρο..
Γλυκό υγρό..
Ξανά μετράω τις πληγές μου
Μη με ρωτάς;
Είναι ότι έμεινε.

Read 2055 times

Latest from Super User

back to top