Τετάρτη, 02 Ιουνίου 2010 12:21

Ποίηση Ιωάννη Ν. Καλιντζόγλου

Written by
3180

Οδηγητές

Τραγική κι απλήρωτη αγνών ανθρώπων η ζωή.
Αγωνιστές αυτόκλητοι, ως την στερνή τους την πνοή.
Απήχηση έχει στον Θεό τέτοια μια πορεία.
Στη σκέψη μου λιμνάζει μι’ άλυτη απορία:
Μας φύτεψαν καλοί γονείς, ζωή να τη διαβούμε
Άλλοτε λύπες και καημούς και λίγο να ευτυχούμε.
Κενό μου μένει στη ψυχή, ως τα στερνά πριν φύγω:
«Αμνοί» αμπέλους φύτεψαν, «λύκοι» τρώνε τον τρύγο.





Συγχώρα με

Γλυκιά μου αγάπη, αν έφταιξα
κι αν το θαρρείς μαζί σου έπαιξα,
συγχώρα με.
Κι άσε το πείσμα το πολύ πικρό
Του χωρισμού μας το φαρμακερό.
Μου ‘μαθες Θεό για να λατρεύω.
Και μόνος τους καημούς μου να γιατρεύω.
Συγχώρα με
και πίστεψε πως θα ‘μαι ο πιστός
φύλακας Άγγελος σου κι αδελφός.

Read 3180 times

Latest from Super User

back to top