ΕΠΙΘΥΜΙΑ

Ανέβα καλέ μου τα σκαλιά.

Αναρωτιέμαι.

Θα καταλάβω την ηχώ των βημάτων σου;

Ξέχασα μάλλον…

Πόσο ανάλαφρα έφτανες στο κατώφλι,

με το γέλιο να φωτίζει το πρόσωπό σου.

Συγχώρα με ακριβέ μου.

Διάβηκα την άβυσσο της απόλυτης απουσίας σου.

Απλά πράγματα, καθημερινά

δεν πρόλαβα να γευθώ.

Η « αντοχή» δηλωτική για όλους.

Ακούω τα βήματά σου…

Ανοίγω την αγκαλιά μου να σε κλείσω,

μη και ο άνεμος σκιάξει την ηχώ….

*Το ποίημα είναι αφιερωμένο στους μεταλλωρύχους της Χιλής και συμμετείχε στους Δελφικούς αγώνες 2011 της ΠΕΛ.