Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι οι λογοτέχνες μπορούν να  συλλάβουν τις πιο απίθανες ιδέες. Γιατί εκεί που νομίζεις πως σχεδόν τα έχεις  μελετήσει όλα, φθάνουν στα χέρια σου συλλογές σαν κι αυτή, που σου ανατρέπουν τα δεδομένα. «Δάσκαλε εσύ, σοφέ λαέ μου, με ρητά και παροιμίες δίδαξέ μου» ονομάζεται αυτό το εξαίσιο έργο της Ευαγγελίας – Αγγελικής Πεχλιβανίδου.

Περί τίνος πρόκειται όμως; Η λογοτέχνης αποφάσισε, μέσω της ποίησης να μας κάνει τις ήδη γνωστές μας παροιμίες πιο εύπεπτες και να μας τις παρουσιάσει με μια άλλη εναλλακτική ματιά. Για να γίνουμε πιο σαφείς πρόκειται για 151 παροιμίες που εξηγούνται με έναν ευφυέστατο και πρωτότυπο τρόπο, συνήθως με μέτρο και με ρίμα.

Για την ιστορία να πούμε ότι οι παροιμίες αποτελούν ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της «προφορικής» λογοτεχνίας. Στερεότυπες φράσεις ενταγμένες στον καθημερινό λόγο του ανθρώπου, που θέλουν να τονίσουν ή να υπαινιχθούν κάποια συγκεκριμένα θέματα. Άλλωστε από αυτό σχηματίστηκε και η ίδια η λέξη "παροιμία": παρά (δίπλα) + οίμος (δρόμος). Από φράσεις δηλαδή που χρησιμοποιούνται έξω στο δρόμο… Τις συναντούμε σε μια ευρύτατη ποικιλία μορφών, έμμετρες ή πεζές, μικρές ή μεγαλύτερες σε έκταση. Καλύπτουν επίσης μια μεγάλη θεματολογία, που μπορεί να θίγει θρησκευτικά, κοινωνικά και ηθικά ζητήματα, ενώ είναι γνωστό ότι παροιμίες υπήρχαν και κατά τους αρχαίους χρόνους.

Αν και αυτή η ποιητική προσπάθεια διακατέχεται από έναν παιδαγωγικό περισσότερο χαρακτήρα, εντούτοις μπορεί να διαβαστεί κάλλιστα από ανθρώπους όλων των ηλικιών. Γεγονός είναι πάντως πως η διαδικασία της ανάγνωσης σου δημιουργεί υποσυνείδητα μια ευχάριστη αίσθηση.

Τα σκίτσα της συλλογής έχει επιμεληθεί ο Ηλίας Λάλος, ενώ έχει βραβευθεί με Αριστείο από το Πνευματικό Πρακτορείο του Γιοχάνεσμπουργκ.

«Το 'να χέρι νίβει τ' άλλο, και τα δυο το πρόσωπο»

Είναι δύσκολο μονάχος
να περνάς τις δυσκολίες. Δώσε στήριγμα και πάρε
στης ζωής σου τις πορείες.
Μια ματιά σου με φροντίδα
και χαμόγελο θα πάρεις.
Και με πιο μεγάλη ελπίδα
για καινούργια θα σαλπάρεις

Πάντα να 'χεις στο μυαλό
το απλό τούτο ρητό
με απόσταγμα σοφίας.
Το' να χέρι νίβει τ' άλλο
Και το πρόσωπο τα δυο.
Δώσ' μου χέρι βοηθείας
να σου δώσω και εγώ.

«Από μικρό (ή από παιδί) κι από τρελό, μαθαίνεις την αλήθεια»

Μ' αθώα μάτια σε κοιτούν
και ξέρεις πως, αληθινά,
ούτε ένα ψέμα θα σου πουν.
Αγνά τα μάτια, αγνή η ματιά.

Πού είναι η αλήθεια, αν θες πολύ
να ξεχωρίσεις και να δεις,
να μη ρωτήσεις, μη θαρρείς
στην κοινωνία όπου ζεις,
θα σου την πούνε όλοι αυτοί
που 'ναι ώριμοι και συνετοί
μες στη ζωή σου σα διαβαίνεις.
Μάθε πως μόνο από παιδί
πού 'ναι αθώο και αγνό
κι από τον άκακο τρελό
ποια είναι η αλήθεια θα μαθαίνεις!

Αλέξανδρος Ακριτίδης