«Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν: αλλόκοτα διηγήματα» του Ανδρέα Καπανδρέου είναι ένα απρόβλεπτο βιβλίο τόσο ως προς τη θεματολογία του όσο και ως προς τη δομή του. Διηγήματα φαντασίας μπλεγμένα με αφηγήσεις αληθινών περιστατικών, πιθανόν εμπειρίες του ίδιου του συγγραφέα, με μια αλληλουχία ωστόσο τόσο αρμονική που δεν σου κάνει αίσθηση να εγκαταλείψεις το βιβλίο από τα χέρια σου. Κάποιες από αυτές τις ιστορίες θυμίζουν τους λεγόμενους «αστικούς θρύλους», που συζητούσαμε μέχρι πρωίας στα πάρτι και τις συναθροίσεις των νεανικών μας χρόνων. Τα καθαυτό διηγήματα βασίζονται πάνω σε συγκεκριμένα μοτίβα, όπως αυτό της αναπόφευκτης μοίρας, του τραγικού λάθους που επιστρέφει στο "κεφάλι" μας, του ονείρου που βγαίνει αληθινό, της προδομένης φιλίας. Όσο έντονο είναι το μεταφυσικό στοιχείο, άλλο τόσο παρεμβάλει ανάμεσά του η άκρως ρεαλιστική πλευρά της ζωής, με αφηγήσεις κοινωνικών υποθέσεων «καθημερινής τρέλας».  Μου άρεσε «το δωμάτιο με τους καθρέπτες» μιας και όπως ανέφερα πριν έχω ακούσει δεκάδες παρόμοιες ιστορίες «τσιγγάνικων προβλέψεων» και πάντα είναι εντυπωσιακές. Έξυπνο επίσης «ο Δίας στο facebook» και  «ο καταδιώκτης του Τζακ». Κυρίαρχο στοιχείο στα περισσότερα διηγήματα ο θάνατος, είτε ως κοινωνικό φαινόμενο, είτε με τη μεταφυσική του διάσταση και την αναζήτηση της "άλλης πλευράς". Εύχομαι και τα επόμενα βιβλία του Ανδρέα Καπανδρέου να κεντρίσουν και πάλι τη διψασμένη φαντασία μας…

Αλέξανδρος Ακριτίδης