Ποίηση - Εκδόσεις Μανδραγόρας

Αν και ο Σπύρος Γεωργίου έχει ασχοληθεί κυρίως με το δοκίμιο, την φιλοσοφία τα εκπαιδευτικά βιβλία και τα σχολικά εγχειρίδια, αυτό δεν τον εμποδίζει να καταφεύγει και σε άλλες μορφές λόγου, όπως είναι η ποίηση. Και μάλιστα επιλέγει να το κάνει με τον δυσκολότερο ίσως τρόπο, που είναι τα χαϊκού. Συχνά λέμε τη φράση «πως την κουβέντα την είχα εδώ, “στην άκρη της γλώσσας”..», που είναι και ο τίτλος του βιβλίου, υπονοώντας πως παρά λίγο να ξεστομίζαμε μια φράση που θα ήταν αποτέλεσμα αυθορμητισμού, γρήγορων αντανακλαστικών ή και πρόχειρης σκέψης. Και ειλικρινά προσπάθησα πάρα πολύ να κατανοήσω τι εννοεί ο ποιητής με αυτή του την επιλογή, καθώς κάθε ένα από τα 33 χαϊκού της συλλογής είναι αντιθέτως προϊόν επίμονης επεξεργασίας και νοητικής άσκησης. Άρα θεωρώ ότι ο Σπύρος Γεωργίου ίσως να αναφέρεται σε μια “γλώσσα” - εκτελεστικό όργανο του Λόγου, ο οποίος με τη σειρά του υποκινείται από τη σκέψη.

Αλλά ας έρθουμε στα ενδότερα. Σε γενικά πλαίσια τα χαϊκού του Σπύρου Γεωργίου διαφέρουν από των υπολοίπων. Είναι διαποτισμένα με μια φιλοσοφική διάθεση, ενώ αναδύουν και μια κριτική ματιά για τον άνθρωπο και την πορεία του στη ζωή. Όλα τα χαϊκού έχουν τίτλο πάνω στον οποίο χτίζεται ο κυρίως κορμός του ποιήματος. Έτσι ώστε όλο το τρίστιχο να αποτελεί συνήθως μια επεξήγηση του ίδιου του τίτλου. Για παράδειγμα τι είναι η άσκηση, τι ο σχεδιασμός, τι το μερτικό, τι το Ενθύμημα και τι το πεπρωμένο… Θέτει τις δικές του αντιλήψεις για τον έρωτα, την Τέχνη και γενικότερα την ενασχόληση με πνευματικές δραστηριότητες. Για τον ίδιο οι άνθρωποι, που αγαπούν τη διαρκή αναζήτηση της ουσίας των πραγμάτων, δημιουργούν σθεναρά αντίβαρα απέναντι στην αδράνεια και τη φθορά που προκαλεί η καθημερινότητα. Επικροτεί δηλαδή όσους δεν παύουν να συλλογίζονται και ν’ αναζητούν  “το επιπλέον”. Κατακρίνει τη νωθρότητα, την ατεχνία και όσους, εγκλωβισμένους στο εγώ τους, δε δημιουργούν. Για τον Σπύρο Γεωργίου η ζωή είναι ένα στοίχημα που πρέπει να το κερδίσεις. Ακόμα κι αν είσαι προορισμένος από τη μοίρα ή από άγνωστες συμπαντικές δυνάμεις για να προσφέρεις στο κοινωνικό σύνολο, αυτό δεν αρκεί. Απαιτείται άσκηση, παιδεία και ανήσυχο πνεύμα. Διότι, όπως δηλώνει σε ένα του ποίημα, «η τροχιά του καθενός στο σύμπαν είναι άχνη ανάσας…» Συνεπώς το μόνο που θα μείνει από εμάς είναι ο λόγος και το παράστημά μας, το οποίο όμως εξαρτάται από τις πράξεις μας. Στοχασμός λοιπόν αδιάλειπτος ακόμα κι αν ορισμένες φορές μας προκαλεί οδύνη. Εξάλλου τίποτα δεν είναι εύκολο στη ζωή. Κι αν ο λαός μας χρησιμοποιεί τη φράση «Μακάριοι οι πτωχοί το πνεύματι», αυτό είναι που μας πρέπει στη ζωή μας; Ή μήπως οφείλουμε να κάνουμε κάτι περισσότερο;

Όλα τα χαϊκού λοιπόν συνδέονται σαν αλυσίδα, που δύσκολα μπορεί να σπάσει, εξάγοντας φιλοσοφικά γινόμενα….

η δημιουργία είναι το κλειδί της Τέχνης

η Τέχνη είναι βασικό συστατικό της ζωής

η ζωή είναι αλληλένδετη με τον έρωτα

ο έρωτας αποτέλεσμα φαντασίωσης – σώματος – λόγου

ο λόγος το αποτέλεσμα του λογισμού

ο λογισμός, το φως μες στο κενό του μηδενός…

…και μόλις η αλυσίδα της ανθρώπινης δραστηριότητας τερματίζει, μπορεί να ξαναγυρίζει στην αρχή, που ενδεχομένως να είναι η δημιουργία του κόσμου….

Γεγονός είναι ότι από κάθε βιβλίο του Σπύρου Γεωργίου μόνο κερδισμένος μπορείς να βγεις.

Δείγμα γραφής:

Αξίωμα

Απ την οδύνη
στοχασμός και οδύνη
απ’ το στοχασμό

Άχθος

ανυπόφορη
στον άτεχνο τόπο η
έλλειψη του ήλιου

Εική και ως έτυχε

Είναι πολλοί στο
υφαντό που το εγώ
μας αγκαλιάζει

Ενθύμημα

Το νόημα του
βίου του καθενός, στις
λεπτομέρειες

Άσκηση

Ταυτόχρονα μες
στο παρόν επιθυμεί
και αναπολεί

 

 

 

Αλέξανδρος Ακριτίδης

Λογοτέχνης - Απόφοιτος Ανθρωπιστικών Σπουδών