Από τον διαχειριστή του "Αποστακτήριου"
Πήρα την απόφαση να πραγματοποιήσω αυτό το μικρό αφιέρωμα στον Διαγωνισμό ποίησης και φωτογραφίας που διοργάνωσε για τρίτη φορά ο Δήμος Εύοσμου, ορμώμενος από τις τόσες όμορφες στιγμές που έζησα εκεί το βράδυ της 16 Οκτωβρίου 2010.
Έχοντας την εμπειρία πολλών εκδηλώσεων ανά την Ελλάδα και κυρίως απονομών διακρίσεων λογοτεχνικών διαγωνισμών, πιστεύω πως ο Εύοσμος τα τελευταία χρόνια έχει καταφέρει να κάνει ένα βήμα παραπάνω. Και θα εξηγήσω παρακάτω τους λόγους.
Η κοινωνία αλλάζει και η λογοτεχνία ως ζωντανός οργανισμός της σύγχρονης ζωής οφείλει να ακολουθήσει κι αυτή μια νέα προοπτική και αντίληψη. Και δεν εννοούμε μόνο στον τρόπο γραφής, ο οποίος έτσι κι αλλιώς εμπλουτίζεται με νέα ρεύματα, αλλά και στο όλο στήσιμο μιας εκδήλωσης. Οι εποχές που σοβαροφανή πάνελ κάτω από σκουρόχρωμες κουρτίνες και βαριές μουσικές αποχρώσεις έκαναν το κοινό να αισθάνεται «άβολα» μοιάζουν να έχουν περάσει χωρίς επιστροφή. Θα μου πείτε «τα ράσα δεν κάνουν τον παπά» λέει η γνωστή μας παροιμία, ωστόσο η ανανέωση μέσα στα «πονηρά» χρόνια που ζούμε, είναι επιβεβλημένη. Σήμερα οι νέοι έχουν ενεργό ρόλο στη σύγχρονη γραφή, διαμορφώνουν τη δική τους άποψη για τα πράγματα και επιθυμούν όλα αυτά να γίνονται σε ένα οικείο γι’ αυτούς περιβάλλον. Ας μην ξεχνάμε επίσης πως η εκάστοτε βράβευση δεν παύει να είναι μια γιορτή. Μια στιγμή ικανοποίησης και δικαίωσης του δημιουργού για την προσπάθεια που έχει κάνει. Και φυσικά δεν αναφέρομαι σε κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις όπως π.χ του Διαγωνισμού των Καλαβρύτων, ο οποίος εντάσσεται σε εκδηλώσεις μνήμης και συνεπώς επιβάλλεται να υπάρχει μια πιο διαφορετική και συγκρατημένη προσέγγιση.
Ο Δήμος Ευόσμου έχει κερδίσει τις εντυπώσεις ίσως γιατί κατάφερε να συνδυάσει δυο εντελώς διαφορετικές τέχνες, την ποίηση και τη φωτογραφία, με έναν τόσο αγνό και μελωδικό τρόπο, που άγγιξε τις ψυχές των ανθρώπων και έπλασε ένα πανέμορφο αποτέλεσμα. Χρησιμοποιώντας τον ανθρώπινο παράγοντα και την τεχνολογία οι διοργανωτές της εκδήλωσης πέτυχαν να δημιουργήσουν μια οπτική πανδαισία. Το πιάνο επί της σκηνής έδινε το σύνθημα και εναλλάσσονταν, με έναν τρόπο άρτια σκηνοθετημένο η ποίηση, τα τραγούδια, οι φωτογραφίες και οι χορευτικές φιγούρες. Τίποτα περιττό και τίποτα βαρετό. Το ενδιαφέρον έμεινε αμείωτο ως την τελευταία στιγμή, που τραγούδησαν όλοι οι συντελεστές μαζί σαν μια όμορφη παρέα, σαν ομάδα, σαν φίλοι που είχαν αποφασίσει να μας ψυχαγωγήσουν…
Ψυχή του εγχειρήματος η Ρίτσα Γεωργιάδου. Η Ρίτσα δεν έπαψε στιγμή να αφουγκράζεται, να ψάχνει και να τελειοποιεί αυτό που πριν από χρόνια ξεκίνησε. Η βελτίωση είναι δεδομένη και ο χρόνος την δικαίωσε με την τόσο μεγάλη συμμετοχή ποιημάτων και φωτογραφιών από όλο τον κόσμο. Αρωγός βέβαια σ’ αυτή την όμορφη προσπάθεια είναι ο Δήμος Ευόσμου, που δεν έπαψε να επενδύει στην τέχνη και τον πολιτισμό όπως θα έπρεπε να κάνουν οι περισσότεροι Δήμοι της χώρας μας.
Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχια, δημιούργησα το παρακάτω φωτογραφικό άλμπουμ ώστε να πάρετε όλοι μια γεύση από αυτά που είχαμε την τύχη να ζήσουμε από κοντά. Απλά ανοίξτε το παρακάτω αρχείο...