Γράφει για το παραμύθι της η Τσοκτουρίδου Παρθένα:
Είναι γνωστό ότι ο σακχαρώδης διαβήτης αποτελεί ένα ιατρικό πρόβλημα περίπου εδώ και 3.500 χρόνια.
Επίσης είναι γνωστό πως η επιστήμη έκανε και συνεχίζει να κάνει ασταμάτητα επίμονες κι επίπονες προσπάθειες μέσα από ένα τιτάνιο αγώνα για την ανακάλυψη της αλήθειας της νόσου αυτής, καθώς και για την ανακούφιση των νοσούντων από τα προβλήματα που τους δημιουργούνται και την αποκατάσταση της υγείας τους για μια πλήρη φυσιολογική ζωή.
Η ιδέα να γράψω το παραμύθι αυτό, μου δόθηκε από πάσχοντα άτομα της νόσου αυτής, τα οποία με προέτρεψαν για τη γραφή μιας πνευματικής γι’ αυτούς λαμπαδηφορίας, η οποία θα είχε σκοπό στο να γίνει μια σχετική ενημέρωση του «γλυκού» αυτού μυστηρίου και της πρόληψης του καθώς και της θεραπείας του μέσω ενός παραμυθιού που θα ήταν οδηγητικού χαρακτήρα εμμέσως πλην σαφώς για τα παιδιά και τους μεγάλους.
Τα γενικά χαρακτηριστικά του παραμυθιού μου με τίτλο: «Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΠΟΤΑΜΟΣ» είναι το τρελό ξέφρενο πανηγύρι της φαντασίας, που εμφανίζεται σε συνδυασμό με το χιούμορ, τη μεγάλη αισιοδοξία, την αγωνιστική διάθεση και την αρμονία.
Άλλα χαρακτηριστικά του παραμυθιού είναι η ανάμειξη του φανταστικού με το πραγματικό, του συνειδητού με το ασυνείδητο και η πρωτοτυπία μιας σκέψης που σαν σκοπό είχε να αποδοθεί το ανθρωπιστικό ρεαλιστικό κεφάλαιο που αφορά την υγεία του ανθρώπου με μια φανταστική μεν εξοικείωση γραφής, αλλά ταυτόχρονα και υπερρεαλιστική, η οποία σέβεται τόσο τη νοημοσύνη των μικρών παιδιών όσο και των υπόλοιπων παραγόντων του παραμυθιού, μιας και δεν θέλει να διδάξει, αλλά μόνο να ενημερώσει κατά κάποιο τρόπο και να φέρει πιο κοντά τους ανθρώπους όσον αφορά το πρόβλημα της νόσου του διαβήτη.
Υπάρχει βέβαια μια οδηγητική θα έλεγα κατά κάποιο τρόπο αγωγή, η οποία είναι συμφιλιωμένη με τα πανανθρώπινα μηνύματα της αλληλεγγύης και της καλής συνεργασίας με τους γιατρούς και η οποία έχει το ονειρικό και παραμυθένιο πάντα στοιχείο της γραφής.
Στόχος μου η αισθητική απόλαυση, η χαρά της ζωής, η διάθεση για αγώνα και πίστη στον άνθρωπο και στην καλή ποιοτική συνέχιση της ζωής του παρ’ όλο το σοβαρό πρόβλημα που τον απειλεί με την νόσο αυτή.
Στη σημερινή εποχή, οι έντονοι ρυθμοί εργασίας και οι απαιτητικές συνθήκες ζωής των νέων γονέων, θα έλεγα πως δεν τους επιτρέπουν να διαβάζουν παραμύθια στα παιδιά τους, παρόλο που εδώ στην Ελλάδα η ανάγνωση των παραμυθιών ήταν ανέκαθεν μία προσφιλής συνήθεια.
Δεν θα σας συμβούλευα βέβαια να αναγνώσετε στα παιδιά σας αυτό το παραμύθι από τους πρώτους κιόλας μήνες της ζωής τους με σκοπό να συμβάλλετε στην πνευματική και συναισθηματική ανάπτυξη του, γιατί αυτό θα θεωρούνταν φυσικά παράλογο.
Θα ήταν όμως αρκετά ποιοτικός ο χρόνος σας, κατά την άποψη μου, εάν σε παιδιά σχολικής, μα ακόμη και προσχολικής ηλικίας, που είναι «διψασμένα» για παραμύθια, κάνατε μια καλή προσπάθεια, να τους το διαβάσετε ή να τους αφήσετε να το διαβάσουν τα ίδια, πριν τον ύπνο τους ή και μετά απ’ αυτόν, για να πάρουν μια ιδέα για το τι είναι η νόσος του διαβήτη, τι μπορεί να πάθουν και πώς να τον αποφύγουν, κάτι που θα συμβάλει θετικά στην πνευματική και συναισθηματική ανάπτυξη τους και θα αποκομίσουν γνωστικά οφέλη, πιστεύω, από το διάβασμα αυτού του παραμυθιού.