Τα βιβλία δεν γεννιούνται όταν γράφονται, αλλά όταν παρουσιάζονται.
Η ημέρα της παρουσίασής τους είναι και η πραγματική μέρα της γέννησής τους. 

Έτσι, λοιπόν, ένα βιβλίο Αγάπης και Μνημών για τη γενέτειρα πατρίδα του Πρωτοπρεσβύτερου Γεωργίου Ι. Διαμαντόπουλου (εκδόσεις Επτάλοφος), που γράφηκε πριν από 14 ολόκληρα χρόνια, έρχεται τώρα στο προσκήνιο, με αφορμή τον Πολιτικό Μηχανικό και Δάσκαλο Σκάκι κ. Σπύρο Μαλγαρινό, ο οποίος έτυχε απλά να το διαβάσει και να εκδηλώσει την ανάγκη να το παρουσιάσει!!!

Αυτό είναι πολυ συγκινητικό, αλλά και ενθαρρυντικό, θα έλεγα, και θα ήθελα να καταγραφεί για να δώσει θάρρος σε όσους γράφουν. Πολλές φορές, όλοι εμείς οι χρήστες της γραφής, απελπιζόμαστε, γιατί είναι λίγα τα παράθυρα τα οποία μάς προσφέρονται για να κάνουμε γνωστό το έργο μας.  Όλοι γνωρίζουμε πως στις μέρες μας τα βιβλία, δυστυχώς, δεν πωλούνται αλλά χαρίζονται.  Όσο για τα βιβλιοπωλεία, είναι απλά πάρκινγκ της σκέψης μας.

Να, λοιπόν, όμως, που όταν μια σκέψη αξίζει, αγγίζει, όσο και να περάσουν τα χρόνια, παραμένει σαν χρυσάφι αναλοίωτο. Να, που δεν έχουν τελειώσει όλα. Αρκεί ο λόγος να είναι αληθινός και να γεννάει συναισθήματα.

"Νίσυρός μου ηλιοδαχτυλίδωτη
αλησμόνητη και ανεπίδοτη
κι εσύ χωριό μου Εμπορειό Ομφικιάλο
και Χοροεπίσκοπο των Πάλων..."

-- Την κριτική προσέγγιση έκανε η ποιήτρια Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου-Φιλιππίδου