Μάτια λιβαδίσια και λαμπερά
Μάτια λιβαδίσια και λαμπερά!…
Λάμπουν τα μάτια σου σαν διαμαντόπετρες
στα λιβάδια των ονείρων σου!…
Μέσα στα άστρα τους είδα τον Πόνο του Έρωτα
να βρίσκει καταφύγιο στον καθρέφτη της γαλήνης…
Αισθάνθηκα τη ζεστασιά του
από τον ήλιο της ηρεμίας σου…
Στα καταπράσινα λιβάδια των ονείρων σου
διαισθάνθηκα να καταφεύγει η Φτώχεια των Ονείρων
για να τραφεί από ελπίδες …
Φαντάστηκα το Καθήκον του φτερωτού θεού μοιρόγραφτο
την Υποχρέωση του μπαρουτιασμένη
τον Τρόμο του να ησυχάζει από την πύρρεια ειρήνη σου
την Πείνα και την Εξαθλίωση του να νικιούνται
από τα αρτοφόρια περιστέρια σου…
Καθρέφτισα στα μάτια σου
τους λησταποδόχους κρόκους
των λυπημένων και άπορων ψυχών μας
πυρομάχους του Πόθου και της Παρθενίας.
Διακυμάνθηκα στην τρικυμία και την αγριότητα τους
που πυρομαγνητίζονταν από τον φτερωτό θεό…
Τα είδα να λάμπουν σιδηροβόλα
να ομορφαίνουν σκιρτώντας στους βοριάδες του Έρωτα
να επαναστατούν στα άλογα ένστικτα τους
να ερωτροποιούν στις γλυκολαλιές των πουλιών,
στα γλυκοψιθυρίσματα των ορεκτικών ανέμων,
στις εξωτικές νεράιδες με την υπερβολική ομορφιά…
Τα είδα εκφραστές των πηγών της ψυχής σου
να γιορτάζουν την Επανάσταση του Έρωτα.
Δίχως αυτήν ως Εραστής
όλα είναι ανούσια στην ύπαρξη σου.