«Blue River» 
Χρήστος Σκιαδαρέσης
Εκδόσεις Οδός Πανός

Ο φιλόλογος Χρήστος Σκιαδαρέσης έχει δημιουργήσει το δικό του στίγμα στα λογοτεχνικά δρώμενα της χώρα μας και, γνωρίζοντας την έως τώρα πορεία του στο χρόνο, θα μπορούσα να πω μεταφορικά ότι η ποίησή του δεν αρκείται στα 7 χρώματα του ουράνιου τόξου, αλλά δημιουργεί κι άλλους πρωτοπόρους χρωματικούς συνδυασμούς, που έχουν εξίσου τη δική τους ξεχωριστή ομορφιά. 

Η ποιητική συλλογή «Blue River» έχει ένα βασικό θέμα, που τη διαπερνά, και αυτό είναι οι σχέσεις ανάμεσα στο ζευγάρι αλλά και οι ψυχολογικές διακυμάνσεις που αυτές προκαλούν στον καθένα σύντροφο. Με λιγοστές εξαιρέσεις ποιημάτων, που διαφοροποιούν τη θεματική τους, καθώς αναφέρονται σε στοιχεία της φύσης ή στην βία κατά των γυναικών, όλα τα υπόλοιπα μιλούν για την πορεία της σχέσης, από τη στιγμή που τα δυο φύλλα θα ανταλλάξουν τις πρώτες ματιές έλξης. Αυτόνομες ιστορίες, οι οποίες κάνουν διαρκώς κύκλους, κλείνοντας άλλοτε με όμορφο κι άλλοτε με άδοξο τρόπο. Γνωριμία, έρωτας, πάθος, συνένωση, αγάπη, κατανόηση, φθορά, αντίδραση, προδοσία, χωρισμός. Η αγάπη ως έννοια, μέσα στη σύγχρονη κοινωνία, φθείρεται από έναν εξουσιασμό του “εγώ” κι από μια ευρύτερη επιθετική συμπεριφορά μεταξύ των συντρόφων. Κι αυτό λόγω των ανούσιων επιρροών που κατακλύζουν την ανθρώπινη υπόσταση και την αποπροσανατολίζουν από τον υγιή δρόμο της αγάπης. Οι αφηγητές – πρωταγωνιστές των ποιημάτων, περιγράφουν τις δικές τους διαφορετικές εμπειρίες από μια σχέση, καυτηριάζουν τους αχάριστους ή αδιάφορους συντρόφους, αναπολούν τις όμορφες μέρες, ζηλεύουν, ευχαριστούν, υμνούν την ομορφιά, θλίβονται και ελπίζουν. 

Διαβάζουμε στον «πήλινο ουρανό» ότι κάθε όμορφο στοιχείο της φύσης μπορεί να μας φανεί άσχημο, όταν οι μέρες μας είναι μοναχικές, ενώ στην ευφυέστατη «μποτίλια» διαβάζουμε για τα όνειρα, που, δυστυχώς, πολλές φορές μένουν ανεκπλήρωτα. Κάποια ποιήματα υποκρύπτουν έναν αυτοσαρκασμό και μια τάση για αυτοαναίρεση, όπως στο «αναμνήσεις ημερολογίου», που τα λόγια αγάπης, τα οποία είχαν κάποτε γραφτεί, μετατρέπονται σε ένα δριμύ κατηγορώ. Άλλωστε έτσι δεν είναι η αγάπη τις περισσότερες φορές; Δεν είναι συχνό φαινόμενο δυο παθιασμένοι εραστές να μετατρέπονται σε άσπονδους εχθρούς; Θα ξεχώριζα επίσης το ομώνυμο «Blue river», που παρομοιάζει τον ήρωα – θύμα μιας σχέσης με μια τριανταφυλλιά. Αναφέρεται σε ένα άτομο που αποζητούσε την στοιχειώδη θαλπωρή και κατανόηση της εσωτερικής του υπόστασης, ανεξαρτήτως από την όποια εξωτερική εμφάνιση, αλλά που τελικά εισέπραξε την σκληρή απόρριψη. Θα σταθώ όμως περισσότερο σε ένα ποίημα που, και για δικούς μου προσωπικούς λόγους, με άγγιξε ιδιαίτερα. «Ο χορός του Ησαΐα» μιλάει για όσα ένα ζευγάρι δεν μπορεί να προβλέψει, όταν με ενθουσιασμό ξεκινά ο έγγαμος βίος του. Είναι φορές που οι δυσκολίες και τα προβλήματα καταρρακώνουν τις σχέσεις και απομακρύνουν τους συντρόφους, παρά το ελπιδοφόρο ξεκίνημα. Ο άνθρωπος δοκιμάζεται σκληρά, όταν υψώνεται εμπρός του ένας δύσβατος Γολγοθάς και σ’ αυτό το οριακό σημείο έχει τη δυνατότητα να δείξει την δύναμη ψυχής που διαθέτει ή να παραιτηθεί από τον αγώνα. Κι αυτό ωστόσο δεν πρέπει να κριτικάρεται αρνητικά από οποιονδήποτε “τρίτο”, εφόσον δεν βιώνει o ίδιος το πρόβλημα. Είναι λοιπόν ένα πολύ ιδιαίτερο ποίημα, που μιλάει για πόνο, που αντανακλά ένα αίσθημα αδικίας, που μεταφέρει στον αναγνώστη μια ειλικρινή κατάθεση ψυχής. 

Η γραφή του Χρήστου Σκιαδαρέση, σε σχέση με προηγούμενα έργα του, μοιάζει λίγο περισσότερο “πιεσμένη”, με τάσεις και δυνάμεις που τείνουν σε μια πιο “εσωτερική” κι ενδόμυχη κατάσταση. Αυτό όμως κάνει την ποίησή του πιο ειλικρινή και ατόφια. Για τα δικά μου δεδομένα, θα προτιμούσα μια πιο ελεύθερη και λιτή έκφραση, χωρίς ωστόσο αυτή μου η άποψη να αποτελεί μομφή στην λογοτεχνική αξία του έργου, η οποία είναι ιδιαίτερα υψηλή. Κι επειδή η ποίηση είναι ουσιαστικά και μια έξοδος της ψυχής προς το φως, εύχομαι στον φίλο Χρήστο Σκιαδαρέση, αυτή η αύρα που αναδύουν οι λέξεις του, να τυλίξει με αγάπη κάθε καρδιά που τη χρειάζεται. 

Αλέξανδρος Ακριτίδης, συγγραφέας

Σελίδα του βιβλίου: https://odospanos-cigaret.gr/product/χρήστος-σκιαδαρέσης-blue-river/

Ο Χρήστος Σκιαδαρέσης γεννήθηκε το 1973 στην Αθήνα. Κατάγεται από τη Λευκάδα. Σπούδασε φιλόλογος και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιστορία της Φιλοσοφίας. Σήμερα διδάσκει στην Ιδιωτική Μέση Εκπαίδευση. Ασχολείται ενεργά με τον πολιτισμό και τα γράμματα. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε πολλά πανελλήνια λογοτεχνικά και πολιτιστικά έντυπα ("Τα Ποιητικά" των Κώστα Παπαγεωργίου και Τιτίκας Δημητρούλια, "Πνοές Λόγου και Τέχνης", "Αντί x Λόγου", "Νέα Σκέψη", "Νουμάς", "Νέα Αριάδνη", "Ίαμβος art", "Πνευματική Ζωή", "Έρευνα Καλλιθέας", "Δευκαλίων ο Θεσσαλός", "Κελαινώ", "Αντιστροφές εν λόγω ελληνικώ" κ.λπ.). Δουλειές του έχουν φιλοξενηθεί σε ανθολογίες, εφημερίδες, περιοδικά και ιστοχώρους (Ειδικότερα, από το Δεκέμβρη του 2016, αρθρογραφεί -σε εβδομαδιαία βάση- στην ηλεκτρονική εφημερίδα "Λευκαδίτικα Νέα". Η στήλη του φέρει τον τίτλο "Το κέρας της Αμάλθειας"). Έχει αποσπάσει βραβεία και διακρίσεις σε πολλούς πανελλήνιους και διεθνείς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, όπως αυτούς της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, της Εταιρείας Γραμμάτων και Τεχνών Πειραιά, της Εταιρείας Λογοτεχνών και Συγγραφέων Ηπείρου, της UNESCO Πειραιώς και Νήσων, της UNESCO Κεφαλληνίας και Ιθάκης, του Δήμου Λίμνης Πλαστήρα ("διαγωνισμός Αντώνης Σαμαράκης"), του Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων, της Πανελλήνιας Εταιρείας Λόγου και Τέχνης, του Ευρωπαϊκού Κέντρου Τέχνης και Έρευνας του Πολιτισμού του Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους στην Ευρώπη, του Πολιτιστικού Συλλόγου Διατήρησης και Προβολής της Ανατολικής Ρωμυλίας (Βορ. Θράκης) της Νέας Ιωνίας Βόλου, της Ομάδας Φίλων Ελληνικού Πολιτισμού της Στουτγκάρδης, του Δήμου Σαλαμίνας, της Εταιρείας Τεχνών, Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου κ.λπ. Το 2012 συμπεριλήφθηκε στη βραχεία λίστα των "15" του διαγωνισμού διηγήματος των εκδόσεων "Πατάκη" με θέμα: "Hotel Παπαδιαμάντης". Την ίδια χρονιά διακρίθηκε με τη συμμετοχή του στη μικρή λίστα των "22" του β΄ Διεθνούς Λογοτεχνικού Διαγωνισμού Διηγήματος της ιστοσελίδας "eyelands.gr". Το Μάιο του 2014 συμπεριλήφθηκε στη μικρή λίστα των "22" του δ΄ λογοτεχνικού Διαγωνισμού Διηγήματος "Αντώνης Σαμαράκης", που διοργάνωσε ο Δήμος της Λίμνης Πλαστήρα. Τα έτη 2013-2014 συνεργάστηκε με το περιοδικό "National Geographic" και μεταγλώττισε με μεγάλη επιτυχία μια ομάδα σπουδαίων έργων του Εθνικού Ιστορικού Αρχείου. Έχει λημματογραφηθεί στη "Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας από το Βυζάντιο έως σήμερα", του Κέντρου Ευρωπαϊκών Εκδόσεων "Χάρη Τζο Πάτση". Είναι μέλος κριτικών επιτροπών σε πανελλήνιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς (της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, κ.λπ.) και μέλος ερασιτεχνικών θιάσων.  Έχει εκδώσει πέντε λογοτεχνικά βιβλία. Τρία από τις εκδόσεις "Βεργίνα" ("Τα χρυσάνθεμα του έρωτα", ερωτικοί στοχασμοί, 2011, "Έρως πανδαμάτωρ", η πρώτη του ποιητική συλλογή, 2013 και "Δοκίμιο - Κριτική αποτίμηση του λογοτεχνικού έργου της Παναγιώτας Χριστοπούλου - Ζαλώνη", φιλολογική κριτική, 2015), ένα από τις εκδόσεις "Μπιλιέτο" ("Σασπένς", ποιητική συλλογή, 2014) και ένα από τις εκδόσεις "Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων Χάρη Τζο Πάτση" ("Οι αγάπες πεθαίνουν εν ακαρεί", ποιητική συλλογή, 2016). Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και της Εταιρείας Λευκαδικών Μελετών.