«Το κοραλλί τετράδιο»
Τζίνα Μιτάκη
Άνεμος Εκδοτική 

Με μεγάλο ενδιαφέρον διαβάσαμε το νέο βιβλίο της Τζίνας Μιτάκη, που φέρει τον τίτλο «Το κοραλλί τετράδιο» και κυκλοφόρησε πρόσφατα από την άνεμος Εκδοτική. Πρόκειται για την ιστορία του μικρού  Ιορδάνη ο οποίος, μετά από ένα τραγικό παιχνίδι της μοίρας, αναγκάζεται να μετακομίσει μόνιμα στην Αμοργό και να μείνει με τον καλοσυνάτο παππού του. Εκεί ο μικρός ήρωας θα γνωρίσει αρχικά μια παρέα παιδιών αλλά και θα έρθει για πρώτη φορά στη ζωή του αντιμέτωπος με το προσφυγικό ζήτημα. Αυτή η επαφή των κατοίκων του νησιού με τους πρόσφυγες θα φέρει στην επιφάνεια διάφορα προβλήματα, όχι μόνο όσον αφορά τη διαχείριση της περίθαλψής τους αλλά και σχετικά με την αποδοχή τους από το κοινωνικό σύνολο. 

Η συγγραφέας, χρησιμοποιώντας πρωτοπρόσωπη γραφή, αφήνει τον μικρό πρωταγωνιστή της να αφηγηθεί τα γεγονότα μέσα από τη δική του αθώα οπτική γωνία. Να εκφράσει τους προβληματισμούς του, τις αγωνίες του, τη διαχείριση του προσωπικού του δράματος. Με αυτόν τον τρόπο προσδίδει στο κείμενο αληθοφάνεια, ζωντάνια αλλά και περνάει σημαντικά μηνύματα για τον “αλλοπρόσαλλο” κόσμο των μεγάλων. 

Σταδιακά όμως η αφήγηση αρχίζει να παίρνει άλλους δρόμους και να μεταθέτει το πρόβλημα των προσωπικών χτυπημάτων της μοίρας σε άλλα καίρια προβλήματα που έχουν να κάνουν με συγκεκριμένες πολιτικές ιδεολογίες. Το προσφυγικό ζήτημα θα γίνει ο μοχλός για να αναπτύξουν διάφοροι άνθρωποι στο νησί είτε τον ανθρωπισμό τους είτε τα ρατσιστικά τους ένστικτα. Οι ακραίες απόψεις θα έρθουν σε σύγκρουση με τις φωνές της λογικής και η σπίθα θα μετατραπεί σε έκρηξη. Θύματα αυτής της διαμάχης δεν θα είναι ωστόσο μόνο οι αθώοι και κατατρεγμένοι άνθρωποι αλλά και όσοι παρασύρονται από τις επικίνδυνες ρητορικές του μίσους. 

Η γνωριμία του μικρού Ιορδάνη με μια μικρή προσφυγοπούλα έχει όμως κι έναν άλλο στόχο. Δεν πρέπει να λέμε ποτέ ότι είμαστε οι πιο άτυχοι του κόσμου, γιατί πάντα γύρω μας υπάρχουν και χειρότερες καταστάσεις. Ο πόλεμος, η μετανάστευση, η αίσθηση να έχεις χάσει τα πάντα, όπως η πατρίδα και η οικογένεια. Να έχει θαφτεί κυριολεκτικά το παρελθόν σου κάτω από τα χαλάσματα… Σαφώς το μεταναστευτικό ζήτημα είναι ιδιαίτερα περίπλοκο και ανάμεσα σε τόσα εκατομμύρια κόσμου που μετακινείται είναι λογικό να υπάρχουν και “αρνητικοί συντελεστές”… Συνεπώς είναι απόλυτα κατανοητές και οι αγωνίες του τοπικού πληθυσμού περιοχών οι οποίες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του προβλήματος, που καλείται να αντιμετωπίσει πρωτόγνωρες γι’ αυτόν καταστάσεις. Απλά θα πρέπει να υπερισχύει η λογική και όχι ο παραλογισμός. Και είμαι βέβαιος ότι αυτό θέλησε κυρίως να πετύχει η συγγραφέας. Να μας προβληματίσει, να μας ταρακουνήσει, να μας κάνει να σκεφτούμε ποιες δυσχέρειες θα βιώναμε αν ήμασταν στη θέση της μιας ή της άλλης πλευράς.  

Δια του αποτελέσματος της ανάγνωσης, θεωρώ ότι αξίζουν συγχαρητήρια στους συγγραφείς που τολμούν να θίξουν αυτά τα βαρυσήμαντα ζητήματα, να επικρίνουν τις φασιστικές ιδεολογίες, να δώσουν το στίγμα ότι σε έναν κόσμο που είναι ρευστός, δεν είναι απίθανο να βρεθούμε κάποτε κι εμείς σ’ αυτή τη θέση, όπως άλλωστε συνέβη με πολλούς Έλληνες που διώχτηκαν από τις αλησμόνητες πατρίδες τους… 

Αλέξανδρος Ακριτίδης
Συγγραφέας – Πτυχιούχος Ανθρωπιστικών Σπουδών      

Σελίδα του βιβλίου: https://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/koralli.html 

Η Τζίνα Μιτάκη, γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια γειτονιά του Περιστερίου Αττικής. Στην άγουρη νιότη της άνοιξε φτερά για τη δική της ζωή και έζησε στα Χανιά επτά ολόκληρα χρόνια. Κέρδος στις αποσκευές της ζωής από αυτό το ταξίδι οι δυο υπέροχοι γιοι της. Επέστρεψε στην Αθήνα, σπούδασε λογιστικά και εργάστηκε επί σειρά ετών στον ιδιωτικό τομέα.

Τα πρώτα της γραπτά, με μολύβι Faber Castell σε μικροσκοπικά κομματάκια σχολικού τετραδίου, κρυμμένα στα κενά ανάμεσα στους ασβεστωμένους τσιμεντόλιθους του κοτετσιού της αυλής, ταξίδεψαν στη λήθη φορτωμένα σε ένα φορτηγό με μπάζα όταν γκρεμίστηκε το κοτέτσι.

Από το καλοκαίρι του 2010 ζει στη Ζάκυνθο σε ένα παλιό, μικρό, μποέμ, πέτρινο σπίτι στο βουνό. Μαθητευόμενη αγρότισσα και επίμονη ερασιτέχνης της γραφής, «λερώνει» τα χέρια της με χώμα, με μαρμελάδες, γλυκά του κουταλιού, σάλτσες σπιτικές και... λέξεις, αναζητώντας και ανακαλύπτοντας τις πραγματικά ακριβές αξίες και ομορφιές της ζωής.