Poetry - Ekstasis Editions

Εργαζόμενος για πάνω από 20 χρόνια απέναντι από τα καπνομάγαζα της Δυτικής Θεσσαλονίκης δεν σας κρύβω ότι πολλές φορές ήρθε στο νου μου ο Γιάννης Ρίτσος. Και αυτό γιατί τον Μάιο του 1936 η απεργία και διαδήλωση των εργατών στο καπνεργοστάσιο «Κομέρσιας» στη Θεσσαλονίκη, καταπνίγηκε στο αίμα και τη βία. Τότε ήταν που ο μεγάλος μας ποιητής έγραψε τον «Επιτάφιο», ένα λυπητερό μοιρολόι μιας μάνας, πάνω από το σώμα του νεκρού της γιού. Εμπνευσμένο από μια αληθινή φωτογραφία, που δημοσιεύτηκε σε μια εφημερίδα και συγκλόνισε τον μεγάλο ποιητή. Ο «Επιτάφιος» μετατράπηκε σε «φωνή λαού» και διαμαρτυρία κατά της Μεταξικής Δικτατορίας της 4ης Αυγούστου του 1936 και μετέτρεψε το σπουδαίο έργο του Ρίτσου σε κάτι «επικίνδυνο» που έπρεπε να ριχτεί στην πυρά. 

Γιατί τα λέω όλα αυτά… Αυτές τις μέρες έλαβα από τον Καναδά ένα απρόσμενο δώρο. Ένα ακόμη σπουδαίο έργο του Έλληνα Λογοτέχνη Μανώλη Αλυγιζάκη. Μεταφρασμένα από εκείνον στα αγγλικά περίπου 140 επιλεγμένα ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου από διάφορες περιόδους της ποιητικής του πορείας. Η χρησιμότητα του εγχειρήματος δεδομένη, καθώς κάθε αγγλόφωνος στον Καναδά, και όχι μόνο, θα έχει άμεση πρόσβαση σε ένα σημαντικό τμήμα από το έργο του μεγάλου Έλληνα ποιητή. Και φυσικά δεν είναι εύκολη υπόθεση να καταφέρει κανείς να αποδώσει αυτό το ιδιαίτερο ποιητικό ύφος του Ρίτσου σε μια ξένη γλώσσα. Ένα σημαντικό επίσης στοιχείο για τον ερευνητή, που θα πάρει στα χέρια του το έργο του κύριου Αλυγιζάκη, είναι πως μέσα από τα ποιήματα αυτά θα μπορέσει να δει μια ευκρινή εικόνα της τότε ελληνικής κοινωνίας. Θα δει να αποτυπώνονται στο χαρτί ήθη και συνήθειες, πράξεις και συμπεριφορές. Σκηνές από την ελληνική επαρχία και την πατροπαράδοτη οικογένεια, από τη θαλασσινή ζωή των ανθρώπων, σκηνές με ναυτικούς και στρατιώτες μιας άλλης εποχής. Ποιήματα, όπως ο «Παλιός εξαγνισμός», η «Αποφυγή απάντησης» ή η «Ανακομιδή», που είναι πραγματικοί καθρέπτες της ζωής της χώρας μας. Εικόνες που θυμίζουν στον Έλληνα μετανάστη, την Ελλάδα που άφησε πίσω του, με τα θετικά και τα αρνητικά της. Και ίσως αυτό να είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα της αξιέπαινης και δύσκολης εργασίας του Μανώλη Αλυγιζάκη. Μέσα από τον Ρίτσο να καταφέρει να υπενθυμίσει, να αναδείξει, να ταξιδέψει την ελληνική ποίηση στα πέρατα του κόσμου…

Εμείς απλά τον ευχαριστούμε και τον συγχαίρουμε για την προσπάθεια.  

Αλέξανδρος Ακριτίδης 

Λογοτέχνης - Πτυχιούχος Ανθρωπιστικών Σπουδών