Εκδόσεις Βεργίνα
Διάβαζα τα «ποιήματα της φεγγαρογιαγιάς» στα δυο μου παιδάκια και μόλις τελείωνα, με μια φωνή μου έλεγαν «ξανά!». Για να λέω την αλήθεια ήταν η πρώτη φορά που τους διάβαζα κάτι τέτοιο, αλλά το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό! Σχεδόν αποσβολωμένα άκουγαν τη μια ιστορία πίσω από την άλλη και στο τέλος μου έλεγαν επιλεκτικά: «μπαμπά το σπουργίτι, τη γοργόνα, τη φεγγαρούλα….» Δεν πίστευα στ’ αυτιά μου! Είχαν συγκρατήσει τα περισσότερα ποιήματα! Κι έπειτα σκέφτηκα… τελικά είμαστε πολύ τυχεροί…. Αν ένα παραμύθι έχει μια ενιαία υπόθεση, αυτή η παιδική ποιητική συλλογή περιλαμβάνει αμέτρητα αυτόνομα παραμυθάκια! Τα συγχαρητήρια λοιπόν στην Παναγιώτα Ζαλώνη είναι λίγα…
Η πολύχρονη εμπειρία της στη συγγραφή αποτυπώνεται έντονα στο βιβλίο. Βαθιά στοργική και συμπονετική, "ως φεγγαρογιαγιά", εισβάλει στην παιδική ψυχή, γεμίζοντάς την εικόνες, αγάπη, χαλάρωση, ονειροπόληση. Εντυπωσιακό είναι επίσης το γεγονός ότι καταφέρνει να μεταδώσει στο παιδί πάμπολλα μηνύματα, για την ειρήνη, την πίστη, τη φτώχια, την οικογένεια, το ρατσισμό, τη θαλπωρή της οικίας.
Είναι τελικά πιο απλό απ’ ότι φαίνεται. Σε κάθε σχολική γιορτή, είτε εθνική είτε θρησκευτική, μαθαίνουμε στα παιδάκια μας ποιήματα για να τα απαγγείλουν και συγκινημένοι τα χειροκροτούμε. Κι ενώ τους αρέσουν τόσο πολύ, ενώ τα μαθαίνουν μονορούφι, εντούτοις εμείς οι γονείς δεν διατηρούμε ζωντανή αυτή τη σχέση της ποίησης με τα παιδιά. Και πιστέψτε με σήμερα έμεινα έκπληκτος με την προσοχή τους. Το συνιστώ λοιπόν ανεπιφύλακτα σε κάθε γονιό…
Για την ιστορία, το εξώφυλλο φιλοτέχνησε η εκπαιδευτικός Γεωργία Κουπάρη, η εσωτερική εικονογράφηση ανήκει στην ίδια τη συγγραφέα, ενώ συμμετοχή έχει επίσης στο έργο η επτάχρονη Αντωνία Κουρνοπούλου.
Φεγγαρούλα μου
Λουλουδόσκονη θα στρώσω
δρόμους να περνάς
με τη χαρά σου χέρι-χέρι
για να σεργιανάς.
Φαναράκια θα κρεμάσω
τα τραγούδια μου,
για να βλέπεις,
μη σκοντάψεις και πονέσεις
φεγγαρούλα μου.
Μην πονέσεις, μη μου κλάψεις
και δακρύσει ο Ουρανός
κι απ' το δάκρυ του θαμπώσει,
η Πούλια κι ο Αυγερινός!...
Αλέξανδρος Ακριτίδης