Ταξίδια Ψυχής

Στέλλα Καραμπακάκη

Με αφορμή το βιβλίο της «Ένα μπακούρι στην Αθήνα» 

Από την Λέμυ Μανίκα 

Πτυχιούχο Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών 

Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας και γιατί τον ξεχωρίζετε; 

Δεν έχω κάποιον αγαπημένο συγγραφέα, αντίθετα έχω πολλά αγαπημένα βιβλία. Πιο πρόσφατο το Graffito του Μάτεσι. 

Κατά καιρούς κολλάω με βιβλία νέων ή και παλαιότερων συγγραφέων που τυχαίνει να με εκφράζουν τη δεδομένη χρονική στιγμή.

Πώς ανακαλύψατε το ταλέντο σας στη συγγραφή; 

Ήταν μια φυσική μου ανάγκη, να γράψω, να βάλω σκέψεις στο χαρτί. Σιγά σιγα διαπίστωσα πως έπαιρναν τη μορφή μικρών ιστοριών, βιβλίων και έτσι άρχισα να ασχολούμαι περισσότερο με τη συγγραφή.

Τι σας οδήγησε στη συγγραφή βιβλίων που να σχετίζονται με τις σχέσεις των δύο φύλων; 

Είναι γνωστό πως η σάτιρα αντλεί τα θέματα της από την καθημερινότητα μας αλλά και από όσα ζητήματα είναι επίκαιρα. Ασχολούμαι κυρίως με τη σάτιρα, οι ανθρώπινες σχέσεις λοιπόν και πιο συγκεκριμένα οι σχέσεις των δυο φύλων αποτελούσαν ως τώρα μια υπέροχη πηγή έμπνευσης για τα κείμενα μου.

Πιστεύετε ότι το ποσοστό των singles έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια ενόψει οικονομικής κρίσης; 

Πιστεύω πως η οικονομική κρίση δεν βοηθά τις σχέσεις, οπότε ναι το ποσοστό των singles και των ανθρώπων που είναι δυστυχισμένοι στις σχέσεις τους λογικά πρέπει να έχει αυξηθεί. Αναπόφευκτα σε περιόδους που ερχόμαστε αντιμέτωποι με τόσο σημαντικά  προβλήματα καθημερινά δεν έχουμε τον χρόνο και τη διάθεση να ερωτευτούμε, να μοιραστούμε την καθημερινότητα μας με κάποιον άλλον άνθρωπο και να κάνουμε σχέδια για το μέλλον.

Θεωρείτε πως οι singles διακατέχονται από το συναίσθημα της απελπισίας; 

Οι singles, όπως και όλοι οι υπόλοιποι! Για κάποιον βέβαια που θέλει να κάνει οικογένεια, ή έχει ήδη, είμαι σίγουρη πως όλα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο  φαίνονται ακόμα πιο τρομαχτικά. Αν είσαι ελεύθερος έχεις την δυνατότητα να φύγεις στο εξωτερικό, να πας στην επαρχία, να κάνεις τέλος πάντων επιλογές για τον εαυτό σου χωρίς να σε εμποδίζει τίποτα και κανένας. Εάν όμως δεν είσαι, έχεις τουλάχιστον ακόμη έναν άνθρωπο να συνυπολογίσεις όταν παίρνεις τέτοιες αποφάσεις, κι αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο.

Πιστεύετε στο «ιδανικό ταίρι»; 

Δεν είμαι βέβαιη για αυτό. Δεν πιστεύω σίγουρα σε αυτό που λένε «το άλλο μισό». Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που μας ταιριάζουν πάρα πολύ, από την άλλη μεγαλώνοντας αλλάζουμε, τόσο εμείς όσο και οι άλλοι, οπότε παίζει ρόλο και το αν θα καταφέρουμε να αλλάξουμε μαζί με τον άλλο που θεωρούσαμε «ιδανικό» ή θα αποξενωθούμε με το πέρασμα του χρόνου. Η χημεία παίζει σημαντικό ρόλο. Κάποιος που φαντάζει «ιδανικός» μια δεδομένη χρονική στιγμή μπορεί να αποδειχτεί εξαιρετικά ακατάλληλος λίγο καιρό αργότερα. Στον έρωτα και στις σχέσεις πολλά πράγματα αποτελούν άλλωστε παιχνίδια του μυαλού και της έλξης. Είναι πολύ περίπλοκα, δεν έχω ιδέα λοιπόν αν υπάρχει «ιδανικό ταίρι».

Κατά τη γνώμη σας είναι κρίσιμη η ηλικία των 30 στη ζωή μιας γυναίκας; 

Είναι σίγουρα μια ηλικία ορόσημα που γεννά ερωτήματα για το τι έχει κάνει στη ζωή της, τι θα ήθελε να κάνει κλπ. Δεν πιστεύω ότι είναι κρίσιμη, όχι περισσότερο από κάθε άλλον χρόνο που περνά, αλλά αντιλαμβάνομαι ότι συχνά την χρησιμοποιούμε ως ηλικία-σταθμό στο μυαλό μας κι έτσι θεωρείται σημαντική, κυρίως από εμάς τις ίδιες και λιγότερο από τον κοινωνικό περίγυρο.

Έχετε ζήσει ποτέ εκτός Αθήνας; Και γενικά είναι πιο εύκολο ή πιο δύσκολο για μια γυναίκα να βρει σύντροφο στην Αθήνα από ότι σε μικρότερες πόλεις; 

Έχω ζήσει εκτός Αθήνας, αλλά ποτέ σε μικρότερες πόλεις, οπότε δεν έχω ιδέα πόσο πιο εύκολο ή πιο δύσκολο είναι να βρεις ταίρι. Σίγουρα μια μεγάλη πόλη δίνει περισσότερες «ελευθερίες» και επιλογές, από την άλλη η επαρχία προσφέρει μεγαλύτερη οικειότητα και ασφάλεια –όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους και δεν φοβάσαι πως μόλις βγήκες ραντεβού με τον σχιζοφρενή δολοφόνο με το πριόνι.

Συναντάτε πολλές γυναίκες σε απόγνωση ως προς την επιλογή συντρόφου; 

Η «απόγνωση» είναι δυνατή λέξη. Οι γυναίκες που συναντάω είναι περισσότερο σε απόγνωση για άλλα ζητήματα πια, ζωτικά, που τις καίνε άμεσα: το οικονομικό πρόβλημα, την ανεργία. Σίγουρα η επιλογή συντρόφου είναι ένα ζήτημα σημαντικό, αλλά όταν υπάρχει η δυνατότητα… επιλογής τα πράγματα είναι καλύτερα από όταν δεν υπάρχει ούτε αυτή!

Το καυστικό λεξιλόγιο που χρησιμοποιείτε σας φόβισε σχετικά με τα όριά του; 

Σε γενικές γραμμές όχι. Αγχώθηκα λίγο την παραμονή της κυκλοφορίας του πρώτου μου βιβλίου, το έπιασα στα χέρια μου και το ξαναδιάβαζα διερωτώμενη ποιος θα μπορούσε να ενοχληθεί, να θιχτεί ίσως από τη γλώσσα γραφής του, αλλά αυτό ήταν και το ιδιαίτερο στοιχείο του. Τώρα, λίγα χρόνια μετά, διδάσκοντας πια νέους συγγραφείς που έχουν παρόμοιες ανησυχίες και δισταγμούς γνωρίζω πως το καυστικό λεξιλόγιο είναι αναπόσπαστο κομμάτι της σάτιρας και καλά έκανα που δεν το φοβήθηκα στην αρχή που πήγαινα ακόμα… ψάχνοντας!

Υπάρχει τελικά κάποιο μήνυμα που θέλετε να μεταφέρετε στους αναγνώστες σας; Κι αν ναι, ποιο είναι αυτό; 

Είναι η σημασία του χιούμορ στη ζωή μας. Μια ολόκληρη ζωή είναι αδύνατον να περάσει ευχάριστα αν δεν βλέπουμε την κωμική πλευρά της. Αυτό ισχύει και για τις σχέσεις των δύο φύλων. Είναι δύσκολες, περίπλοκες, στενάχωρες καμία φορά, αλλά κυρίως είναι αστείες και ως τέτοιες πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε.

Αυτή την περίοδο ετοιμάζετε κάτι καινούργιο συγγραφικά; 

Ετοιμάζω ναι. Δυσκολεύομαι αρκετά βέβαια, επιβάλλεται κι εγώ να προσαρμοστώ στις νέες συνθήκες, οι εποχές αλλάζουν και οι εξελίξεις τρέχουν γρήγορα χωρίς πάντα να μας δίνουν τον απαραίτητο χρόνο να επεξεργαστούμε τις αλλαγές που συμβαίνουν συνεχώς. Είναι αναμενόμενο λοιπόν, όπως κάθε συγγραφέας που σέβεται τον εαυτό του, να ακολουθήσω κι εγώ τον παλμό της εποχής μου και να αλλάξω κάπως θεματολογία. Το ύφος βέβαια θα παραμείνει ίδιο, πιστεύω εξάλλου πως το ύφος και το στυλ γραφής είναι κάτι που μας επιλέγει και δεν το επιλέγουμε!!

Βιογραφικό

Η Στέλλα Καραμπακάκη γεννήθηκε στις 22 του Απρίλη, στα όρια του χειμώνα και της άνοιξης, και είναι Ταύρος, συνήθως σε υαλοπωλείο. Είναι απόφοιτη του τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει τελειώσει το Μουσικό Γυμνάσιο-Λύκειο Παλλήνης και έχει παρακολουθήσει για πολλά χρόνια μαθήματα μουσικής στο "Ωδείο Φίλιππος Νάκας". Γνωρίζει αγγλικά, ρωσικά και βουλγαρικά. Ασχολείται με τη συγγραφή, τη ζωγραφική, και τη στιχουργική. Το πρώτο βιβλίο της "Οι άντρες είναι σαν τα παπούτσια", κυκλοφόρησε τον Δεκέμβρη του 2009, από τις εκδόσεις Πολύτροπον. Τον Νοέμβρη του 2010 οι εκδόσεις Περίπλους προχωρούν σε μια avant-garde έκδοση, το "Ένα ξωτικό στον κήπο της ουτοπίας", όπου η Στέλλα γράφει την ποίηση και ο πατέρας της την πρόζα, σε ένα παιχνίδι δυο γενεών για την αναζήτηση της Ουτοπίας. Το καλοκαίρι του 2012 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πολύτροπον το βιβλίο της με τίτλο "Σαν τον Αλήτη με τη Λαίδη", το οποίο εξαντλήθηκε και τώρα κυκλοφορεί σε 2η έκδοση. Ακολούθησε, το καλοκαίρι του 2013, η έκδοση του νέου της βιβλίου, και πάλι από τις εκδόσεις Πολύτροπον, με τίτλο "Ένα μπακούρι στην Αθήνα". Στα βιβλία της σατιρίζει τις σχέσεις των δυο φύλων, με πηγαίο χιούμορ και ένα ιδιαίτερα καυστικό λεξιλόγιο. Ποιήματά της έχουν μελοποιηθεί από τον Θάνο Λυμπερόπουλο.