Ταξίδια Ψυχής

Συνέντευξη της Μηλέβας Αναστασιάδου στην Λέμυ Μανίκα

"Γίνεται ένα σπίτι, λίγη μουσική και μερικοί φίλοι να γίνουν οχυρό απέναντι στην αφομοίωση; Πόσο καχύποπτοι οφείλουμε να είμαστε απέναντι σε έτοιμες λύσεις; Πώς είναι να αναγκάζεσαι να πάρεις θέση, όταν έχεις συνηθίσει να μην διαλέγεις πλευρές; Πόσο εύκολο είναι να μην γίνει ο κόσμος που ονειρευόμαστε και παλεύουμε γι' αυτόν, ακόμα χειρότερος από τον παλιό;......" 

Με αφορμή το βιβλίο της «Όμορφες μέρες»

(Εκδόσεις Παράξενες μέρες)

Από την Λέμυ Μανίκα

Πτυχιούχο Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών

Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας

Υπάρχει κάποιο βιβλίο που θα θέλατε να έχετε γράψει εσείς;

Ομολογώ πως όσα βιβλία έχω διαβάσει και μου άρεσαν, θα ήθελα να τα έχω γράψει εγώ. Ωστόσο, αν έπρεπε να διαλέξω ένα, αυτό θα ήταν σίγουρα ο “Φύλακας στη σίκαλη” του Σάλιντζερ. Θα πάρω την πρωτοβουλία να προσθέσω άλλο ένα πολύ αγαπημένο μου βιβλίο από τον Έσσε, τον “Λύκο της στέπας”. 

Ποιο ήταν το κίνητρο σας για να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Δεν υπήρξε κάποιο συγκεκριμένο κίνητρο, ούτε θέλω να υπάρχει. Είναι κάτι που απλώς μου αρέσει να κάνω. Κάποιοι άνθρωποι που βρέθηκαν στον δρόμο μου, θεώρησαν σωστό να με παρακινήσουν να το κάνω. Σε κάποιους άρεσε ο τρόπος μου κι έτσι συνέχισα. Υποπτεύομαι ότι η πραγματικότητα δεν μου φτάνει και θέλω να εξερευνήσω κι άλλους κόσμους. Κάποιοι ταξιδεύουν για τους ίδιους λόγους. Τα ταξίδια μου αρέσουν θεωρητικά, αλλά δυσανασχετώ πάντα όταν είναι να ετοιμάσω βαλίτσες. 

Τι είναι αυτό που σας παρακινεί να συνεχίζετε τη συγγραφή;

Ανακάλυψα την δική μου προσωπική παιδική χαρά και θέλω να συνεχίσω να παίζω. 

Ποιες είναι οι τελευταίες σκέψεις σας πριν κοιμηθείτε το βράδυ;

Συνήθως σκέφτομαι τις δουλειές που έχω να κάνω την επόμενη μέρα. Υπάρχουν και κάποιες σκόρπιες ιδέες για ιστορίες, που μου φαίνονται πολύ σημαντικές εκείνη την στιγμή, αλλά το πρωί ή τις έχω ξεχάσει ή δεν μου φαίνονται πια τόσο σημαντικές. 

Πώς ορίζετε την ευτυχία;

Η ευτυχία δεν ορίζεται. Ή την νιώθεις κάποιες στιγμές, ή δεν την νιώθεις κάποιες άλλες. Σίγουρα πάντως πρέπει να υπάρχουν και άσχημες στιγμές, για να εκτιμηθούν οι ευτυχισμένες. Κάτι σαν τις γεύσεις της ζωής που αναφέρει μια από τις ηρωίδες του βιβλίου. 

Ποια στοιχεία κάνουν έναν άνθρωπο ξεχωριστό για σας;

Ο συνδυασμός κριτικής σκέψης και ανθρωπιάς είναι ακαταμάχητος. Επίσης εκτιμώ ιδιαίτερα την ειλικρίνεια και την αυθεντικότητα, που συνήθως είναι συνέπεια κριτικής σκέψης και ανθρωπιάς, οπότε ερχόμαστε πάλι στα ίδια. 

Ποια ήταν η πηγή έμπνευσής σας για τις Όμορφες μέρες;

Το βιβλίο το έγραψα λίγο πριν κλείσω τα σαράντα, παρατηρώντας την οικονομική κρίση να αλλάζει τον τρόπο ζωής των περισσότερων ανθρώπων στην χώρα, ο οποίος θεωρούταν δεδομένος για πολλά χρόνια. Τέλος εποχής από πολλές απόψεις. 

Πώς καταλήξατε στην επιλογή των χαρακτήρων των ηρώων σας;

Οι χαρακτήρες ήρθαν και με βρήκαν, σαν να ήταν παλιοί γνωστοί που ξαναβρεθήκαμε μετά από καιρό. Ίσως και να ήταν. 

Πώς έγινε η επιλογή του τίτλου;

Ο τίτλος μου ήρθε εντελώς αυθόρμητα, όταν τέλειωσα πια με την ιστορία και τον κράτησα γιατί μου φάνηκε ταιριαστός. Εκ των υστέρων διαπιστώνω ότι αναφέρεται στις όμορφες μέρες που νοσταλγούμε πριν καλά καλά τις ζήσουμε, στην ομορφιά της αθωότητας που γίνεται αντιληπτή όταν αυτή χαθεί, αλλά και της ωριμότητας όταν αυτή επιτευχθεί. 

Πόσο χρόνο αφιερώσατε για την ολοκλήρωση αυτού του βιβλίου;

Θα ήθελα να έχω περισσότερο χρόνο, για να βοηθάω ανθρώπους, να γράφω και να κοιτάζω το ταβάνι όσο επιθυμώ. Λόγω της δουλειάς μου (και του ταβανιού βεβαίως) δεν μπορώ να διαθέσω όσο χρόνο θέλω στο γράψιμο, με αποτέλεσμα το μικρό τούτο βιβλιαράκι να μου πάρει περίπου έξι μήνες μέχρι να ολοκληρωθεί. 

Γνωρίζουμε τους ήρωες περιγράφοντας ο ένας τον άλλο, εφόσον οι ίδιοι διηγούνται γεγονότα της ζωής τους και όχι μέσω ενός παντογνώστη αφηγητή. Γιατί επιλέξατε αυτόν τον τρόπο γνωριμίας τους στον αναγνώστη;

Πάντα προτιμούσα τα βιβλία που είναι γραμμένα σε πρώτο πρόσωπο. Ωστόσο δεν ήθελα να περιοριστώ στην οπτική γωνία ενός και μόνο αφηγητή. Αυτός ο τρόπος μου φάνηκε πιο ταιριαστός και άμεσος. 

Ποια είναι τα πιο συχνά σχόλια του αναγνωστικού κοινού; Ταυτίζονται με τους ήρωες σας;

Τα σχόλια προέρχονται κυρίως από φίλους μου, οι οποίοι ανήκουν στην πλειοψηφία τους στην ίδια γενιά με μένα κι έχουν παρόμοιες εμπειρίες, οπότε εύκολα ταυτίζονται με τους ήρωες. Συνήθως μου λένε ότι τους άρεσε το βιβλίο μου (και τους πιστεύω γιατί αν δεν τους άρεσε, δεν θα είχαν πρόβλημα να μου το πουν) και ότι μπαίνω στον ψυχισμό των ηρώων με πολύ πειστικό τρόπο. Φίλοι που ασχολούνται με τον κινηματογράφο θεωρούν ότι το βιβλίο θα γινόταν καλό σενάριο. Δεν το είχα σκεφτεί, αλλά μου φαίνεται πολύ κολακευτικό σχόλιο. 

Πόσο εύκολο ή δύσκολο πιστεύετε ότι είναι να υπάρχει στην πραγματικότητα η παρέα που περιγράφετε;

Είμαι σίγουρη ότι τέτοιες παρέες υπήρξαν και θα υπάρχουν, σε πείσμα των καιρών που ευνοούν την απομόνωση και τον ατομικισμό. Δεν φταίνε ακριβώς οι καιροί, εδώ που τα λέμε. Τώρα τελευταία εξάλλου γίνεται όλο και περισσότερη αντιληπτή η ανάγκη για συλλογικότητα.“Our little group has always been and always will until the end” όπως τραγουδούσαν οι Nirvana. 

Συναντάμε σε όλη τη διάρκεια του βιβλίου μουσική, στίχους και τραγούδια. Τι σημαίνουν ή τι εκφράζουν όλα αυτά για εσάς;

Η μουσική είναι μια μεγάλη μου αγάπη, την οποία εγκατέλειψα σε σχετικά μικρή ηλικία. Είναι όμως από εκείνες τις αγάπες που σε στοιχειώνουν, με αποτέλεσμα τα αγαπημένα τραγούδια να με συνοδεύουν σχεδόν συνέχεια. Για κάθε περίοδο της ζωής μου, έχω στο μυαλό το κατάλληλο σάουντρακ. Το ίδιο φαντάστηκα και για τους ήρωες τους βιβλίου. 

Ποια είναι τα μηνύματα που θέλετε να περάσετε στο αναγνωστικό κοινό και για ποιους λόγους θα προτείνατε το βιβλίο σας σε κάποιον;

Δεν είμαι σίγουρη αν θέλω να περάσω μηνύματα, περισσότερο ερωτήματα θέτω, όπως το βλέπω. Γίνεται ένα σπίτι, λίγη μουσική και μερικοί φίλοι να γίνουν οχυρό απέναντι στην αφομοίωση; Πόσο καχύποπτοι οφείλουμε να είμαστε απέναντι σε έτοιμες λύσεις; Πώς είναι να αναγκάζεσαι να πάρεις θέση, όταν έχεις συνηθίσει να μην διαλέγεις πλευρές; Πόσο εύκολο είναι να μην γίνει ο κόσμος που ονειρευόμαστε και παλεύουμε γι' αυτόν, ακόμα χειρότερος από τον παλιό; Θα το πρότεινα σε όσους έχουν παρόμοιες αναζητήσεις. 

Ασχολείστε με τη συγγραφή κάποιου νέου βιβλίου αυτό το διάστημα;

Γράφω σχεδόν συνέχεια, ακόμα κι όταν δεν γράφω, συγκεντρώνοντας ιδέες τις οποίες θέλω να εξερευνήσω. Στην παρούσα φάση υπάρχει μια ιστορία η οποία χτίζεται στο μυαλό μου και γεμίζει σιγά σιγά και κάποιες σελίδες. Επίσης, έχουν ήδη ολοκληρωθεί κάποιες προηγούμενες απόπειρες, όπως “Το μαγικό βιβλίο της ελπίδας και της απόγνωσης” το οποίο έλαβε φέτος έπαινο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών και το μυθιστόρημα “Ο φύλακας των ονείρων”. Μια ακόμα προσπάθεια που έγινε με την καλή μου φίλη Λυδία Ψαραδέλλη, μια ιστορία που γράψαμε μαζί με τίτλο “Το μυστικό της καρυδιάς” έλαβε το τρίτο βραβείο στο διαγωνισμό νουβέλας των εκδόσεων Εντύποις και Μωραΐτης και φαίνεται να έχει βρει τον δρόμο της.

Σας ευχαριστούμε για την σύντομη, αλλά τόσο ζεστή συνέντευξη που μας δώσατε. 

Γνωρίστε τη συγγραφέα...

H Μηλέβα Αναστασιάδου γεννήθηκε το 1973 στην Αθήνα. Είναι γιατρός (νευρολόγος) και τώρα τελευταία γράφει ιστορίες. Το πρώτο της μυθιστόρημα "Τσίχλες και νεραϊδόσκονη" έλαβε έπαινο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών τον Φεβρουάριο του 2012. Tο διήγημά της "Άπολη" διακρίθηκε στον διαγωνισμό των εκδόσεων Ars Nocturna, ενώ δύο ακόμα διηγήματά της έχουν διακριθεί και δημοσιευθεί σε ανθολογίες ("Μια αναπάντεχη συνάντηση" -www.eyelands.gr, "Θόρυβος" - Εκδόσεις: Συμπαντικές Διαδρομές). Όταν έχει χρόνο διηγείται τις περιπέτειες από την φανταστική χώρα της Χαπιλάνδης (happiland.wordpress.com)