«Το μυστικό του πέτρινου βιβλίου»

Δελιοπούλου Ελισάβετ

Εκδόσεις Πηγή

Το νόημα της ζωής, δύσκολα ορίζεται. Μα μπορεί να ‘ναι και κάτι πολύ απλό, κρυμμένο σε μια πράξη και στην αξία της. Μπορεί να βρίσκεται στις σχέσεις των ανθρώπων, στη χημεία τους και στην αγάπη τους. Πολύ περισσότερο, το νόημα της ζωής, μπορεί να ‘ναι κρυμμένο σ’ ένα μυστικό, σ’ αυτό του πέτρινου βιβλίου.

Μια παρέα, 5 φίλοι, 5 εραστές της περιπέτειας ξεκινούν ένα ταξίδι με μόνο προορισμό την ευτυχία κι αυτό που στ’ αλήθεια θα πει ζωή. Μάχονται με τις δυνάμεις τους, τα όσα νιώθουν και τις συνθήκες γύρω τους, μα δεν τα παρατούν. Μοίρα, πεπρωμένο, κάρμα, μια ανώτερη δύναμη οδηγεί τους πρωταγωνιστές να ενώσουν τα κομμάτια του παζλ και να κατακτήσουν τον στόχο τους, να φτάσουν στην αλήθεια των πραγμάτων ή σ’ αυτό που ο καθένας ορίζει ως αληθινό.  

Άραγε η μοίρα είναι αυτή που επιλέγει;… ή ο ίδιος ο χαρακτήρας του ανθρώπου καθορίζει το πεπρωμένο του;

Η μοίρα έχει μέσα της υπερφυσική δύναμη, μια υπερθεότητα θα έλεγα, που διαμοιράζει καλά κι άσχημα αγαθά στους ανθρώπους. Η μοίρα από μόνη της όμως, δεν μπορεί να ναι ζωή. Μοίρα, προσπάθεια, ελεύθερη βούληση, σκέψη, όλα μαζί αλληλεπιδρούν μεταξύ τους κι εμείς βιώνουμε το αποτέλεσμά τους!

Η ίδια η ζωή διδάσκει πως δεν μπορείς να γευτείς την ικανοποίηση και να αντιληφθείς την ομορφιά αν δεν κοπιάσεις. Πρόκειται για έναν αγώνα δηλαδή, που αφορά τα πρακτικά κι εμπειρικά θέματα κι όλα αυτά που υπόκεινται στη λογική. Η μόνη διέξοδος; η φαντασία, που θέτει πάντα στόχους άπιαστους και θαυμαστούς.

Σε κάποιες περιπτώσεις η πραγματικότητα δεν αρκεί και δεν καλύπτει ίσως ούτε τον ίδιο τον συγγραφέα στην προσπάθειά του να εκφράσει όλα όσα θέλει. Εκεί χρειάζεται η φαντασία, που εξυπηρετεί ουσιαστικά την υφολογική ανησυχία κι επιλογή για ανάδειξη του μη πραγματικού, ως κάτι καθημερινό.

Η Ελισάβετ Δελιοπούλου με το Μυστικό του Πέτρινου Βιβλίου κάνει μια απόπειρα να δώσει εσωτερική αληθοφάνεια στο φανταστικό και μη πραγματικό. Οι λαϊκές εκφράσεις που συναντάμε στο βιβλίο, καθιστούν το ύφος οικείο και προσδίδουν παραστατικότητα. Η αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο εξασφαλίζει αμεσότητα και πειστικότητα. Πυκνός ο λόγος, χρωματισμένος με επίθετα και πολλές εικόνες. Εναλλαγή περιγραφής και διαλόγου, επιτυγχάνοντας έτσι την λεπτομερή αναπαράσταση τόπων, χαρακτήρων και καταστάσεων. Σκιαγραφεί τα πρόσωπα, στήνει το σκηνικό της δράσης και γενικά φωτίζει την αφήγηση με διάφορες άμεσες ή έμμεσες πληροφορίες, προσφέροντας αισθητική απόλαυση στον αναγνώστη.

Η συγγραφέας, μας δίνει έντονα τη σημασία των λέξεων φιλία, αγάπη, έρωτας, όνειρο. Λέξεις μικρές που συντροφεύουν τη ζωή μας κι αποτελούν την κινητήρια δύναμη σε κάθε μας βήμα. Έννοιες φορτισμένες με τα πιο όμορφα συναισθήματα, καθοριστικές για τον άνθρωπο και για την πορεία του. Πρόκειται για κάλυψη αναγκών, συναισθηματικών, ψυχικών και πνευματικών. Συνδέουν ανθρώπους με κοινά σημεία στους στόχους τους, στα όνειρα, στις φιλοδοξίες και στα ενδιαφέροντά τους. Διαβάζοντας το βιβλίο ένιωσα πως αυτές οι μικρές λέξεις, με την μεγάλη σημασία, δεν σχετίζονται τόσο με τη δύναμη όσο με την αδυναμία. Η αδυναμία σ αυτή την περίπτωση, έχει άλλες διαστάσεις και καθιστά τους ανθρώπους από τη μία ευάλωτους στα συναισθήματά τους κι από την άλλη ικανούς να νιώσουν και να γνωρίσουν.  Έχουν όμως οι άνθρωποι τη δύναμη να ‘ναι αδύναμοι; Να παραδοθούν στα θέλω και στην ανάγκη να αισθάνονται  και κατ’ επέκταση να ζουν;

Το βιβλίο αυτό, μας δίνει έμμεσα τα νοήματα του και μας αφήνει ελεύθερους στα δικά μας ταξίδια, ψάχνοντας ο καθένας τις δικές του απαντήσεις. Φυσικά αναφέρομαι στα ταξίδια του μυαλού, που δεν επιδέχονται όρια και κανόνες. Σ αυτά, που το μυαλό προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, μεταξύ λογικής και τρέλας.  

Για τον καθέναν μας το νόημα της ζωής ίσως να ‘ναι διαφορετικό. Μα αυτή η παρέα απέδειξε πως η θέληση είναι η αρχή, κάθε σπουδαίας πράξης. Πως ο άνθρωπος μπορεί να καταφέρει αυτό που πραγματικά θέλει, αν το πιστέψει. Άλλος να συνομιλεί με τα’ αστέρια και να εξομολογείται στο φεγγάρι.   Άλλος να ταξιδεύει στο άπειρο και να μένει παιδί για όλη του τη ζωή. Έτσι λοιπόν κι αυτή η παρέα, γοητευμένη από το μυστήριο θα οδηγηθεί στο μυστικό της ίδιας της ζωής.

Ολοκληρώνοντας το βιβλίο σκέφτηκα πως η αγάπη είναι το αληθινό μας πεπρωμένο. Δεν βρίσκουμε το νόημα της ζωής μόνοι μας, αλλά πάντα με ανθρώπους γύρω μας, που μας μαθαίνουν να μαθαίνουμε και ν αλλάζουμε, που μας στηρίζουν και μόνο με τη σκέψη, που αποτελούν το κίνητρό μας για δημιουργία.

Σε κάθε περίπτωση όμως, είναι αναγκαίο να ονειρευόμαστε και να κρυβόμαστε που και που σε κάτι που ξεπερνά ακόμα και την αλήθεια, στο παραμύθι. 

Μουλαρτζή Χρυσούλα, Πτυχιούχος Φιλοσοφικής Ιωαννίνων - Τμήματος Ψυχολογίας

Σελίδα του βιβλίου: http://iwrite.gr/bookstore/mystiko-petrinou-vivliou/