Από πού αντλείτε την έμπνευση για να γράψετε; Νομίζω πως πάντα υπάρχει πηγή έμπνευσης ή κίνητρο ή κινητήριος δύναμη ή κάτι… που μας ωθεί στη δημιουργία. 

Για μένα έμπνευση αποτελεί η ίδια η ζωή. Η ζωή μας, οι αναμνήσεις μας, τα συναισθήματά μας και τελικά η καθημερινότητά μας.  Έτσι και για το συγκεκριμένο βιβλίο, πηγή έμπνευσης ήταν ακριβώς αυτό. Και πιο συγκεκριμένα ήταν η εποχή που ζούμε σήμερα. Αυτή η εποχή της κρίσης. Της οικονομικής κρίσης αλλά και γενικότερα της κρίσης αξιών. 

Οι συγγραφείς διαβάζουν; Χρειάζεται κάποιος, κατά τη γνώμη σας, να είναι τακτικός αναγνώστης ποικίλων βιβλίων, για να γράψει καλά; 

Κάποιος που αγαπά το γράψιμο, δεν μπορεί να μην αγαπά και το διάβασμα. Όλοι από αναγνώστες ξεκινάμε. Ναι, πιστεύω πως οι συγγραφείς διαβάζουν. Όχι γιατί πρέπει ή γιατί χρειάζεται για να γράψουν καλά, αλλά γιατί είναι μέσα τους, γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. 

Υπάρχει κάποιο μυστικό για να γράψει κάποιος και να οδηγηθεί στην επιτυχία – όπως βέβαια την αντιλαμβάνεται ο καθένας; 

Καταρχήν η επιτυχία είναι κάτι πολύ σχετικό. Για μένα, για παράδειγμα, σε ό,τι αφορά το βιβλίο μου, επιτυχία είναι να μιλάει στους αναγνώστες του και να τους αφήνει κάποιο ή κάποια μηνύματα. Νομίζω πως το μυστικό είναι να έχεις πράγματα να πεις και αυτό να το κάνεις με αγάπη. Ό,τι κάνουμε στη ζωή πρέπει να γίνεται με αγάπη. 

Σαν παιδί, θυμάστε στιγμές να ονειρευόσασταν την ώρα που θα παίρνατε στο χέρι σας ένα βιβλίο με το όνομά σας; Που θα υπήρχε στα ράφια ενός βιβλιοπωλείου; Που θα συζητούσαν για εσάς, καμαρώνοντας για το επίτευγμά σας; Είχατε φανταστεί ποτέ το άγχος της παρουσίασης του βιβλίου σας; Ακόμα και το να καλείστε να απαντήσετε σε ερωτήσεις, όπως τώρα; Με λίγα λόγια, είχατε ονειρευτεί τον τίτλο του «συγγραφέα»; 

Η αλήθεια είναι πως δεν μου είχε καν περάσει από το μυαλό κάτι τέτοιο. Και έχετε δίκιο στον χαρακτηρισμό σας «τίτλος του συγγραφέα». Γιατί είναι τίτλος και αυτόν πρέπει να τον κερδίσεις. Και θα τον κερδίσεις από τους αναγνώστες. Υπ΄ αυτήν την έννοια, δεν ξέρω αν είμαι συγγραφέας. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ να γράψω βιβλίο. Οπότε δεν είχα καν φανταστεί όλα όσα αναφέρετε. 

Ποιό βιβλίο γοήτευσε τα παιδικά σας χρόνια και ποιόν συγγραφέα ξεχωρίζατε τότε; 

Στα παιδικά μου χρόνια νομίζω πως μου άρεσαν οι Άθλιοι του Βίκτωρα Ουγκώ. Όμως στα εφηβικά μου χρόνια, που ήταν και περισσότερο καθοριστικά, με είχε γοητεύσει η Μαρί Καρντινάλ, όπως επίσης ο Κώστας Βάρναλης, που βέβαια με γοητεύει πάντα. 

Στους ήρωες της ιστορίας σας, θα διακρίνει κάποιος στοιχεία του χαρακτήρα σας; 

Γράφοντας αυτό το βιβλίο, δέθηκα τόσο πολύ με τους ήρωες, που δεν ξέρω αν είμαι εγώ μέσα σε αυτούς ή αυτοί μέσα σε εμένα. Πάντως νομίζω πως ένα κομμάτι μου είναι σε κάθε έναν από αυτούς αλλά και το αντίστροφο. 

Στο βιβλίο σας υπάρχει αρκετή μυθοπλασία, πάντα στα πλαίσια της πραγματικότητας και πιο συγκεκριμένα, στα πλαίσια μιας νέας πραγματικότητας ‘οικονομικά ευάλωτης’ θα έλεγα. Ήταν στόχος σας να περιπλέξετε, τόσο έντεχνα, το ρεαλισμό με τη μυθοπλασία  ή στην πορεία αφεθήκατε στη φαντασία και στο μη πραγματικό; 

Το βιβλίο ξεκίνησε από την σημερινή πραγματικότητα και καθημερινότητα. Εκείνο που θέλησα ήταν να την προεκτείνω στο μέλλον. Εκεί μπήκε η μυθοπλασία. Ο στόχος ήταν να δείξω πως μπορεί να εξελιχθεί η κατάσταση που ζούμε αλλά και να δώσω μία διέξοδο σε αυτήν.  Αφέθηκα στην φαντασία από την μια, προσπαθώντας να διατηρήσω τον έλεγχο από την άλλη και να οδηγήσω τα πράγματα στην κατεύθυνση που εξαρχής ήθελα. Στην ελπίδα δηλαδή. 

Έχετε φανταστεί την ιστορία σας ως κινηματογραφική ταινία; Θα εγκρίνατε κάτι τέτοιο; 

Αυτό είναι κάτι που το ακούω πάρα πολύ συχνά. Όλοι μου λένε πως θα μπορούσε κάλλιστα να γυριστεί ταινία. Έτσι, προσπάθησα να το φανταστώ ως ταινία και νομίζω πως ναι θα το ενέκρινα, παρότι πιστεύω πως συνήθως οι ταινίες δεν μπορούν να αποδώσουν απόλυτα ένα βιβλίο. 

Τι σημαντικό αποκομίσατε από την συγγραφή του βιβλίου σας; 

Απόκτησα μία καινούργια οικογένεια. Αυτήν των ηρώων του βιβλίου. Αυτοί έχουν γίνει πια κομμάτι της ζωής μου. Τους αγάπησα, τους πόνεσα, έμαθα να ζω μαζί τους. Κοιμόμουνα και ξύπναγα και τους είχα στο μυαλό μου. Ζούσα με τις χαρές τους, τις λύπες τους, τις αγωνίες τους. Πέρασα πάρα πολύ όμορφα όταν το έγραφα. Ήταν μια πρωτόγνωρη για μένα και συγκλονιστική εμπειρία. 

Τι εύχεστε για τη συνέχεια και τι θα συμβουλεύατε έναν νέο συγγραφέα; 

Εύχομαι να εξακολουθήσω να έχω πράγματα να πω. Και αυτά τα πράγματα να ενδιαφέρουν τον κόσμο και να του προσφέρουν κάτι. Αυτό που θα συμβούλευα έναν νέο συγγραφέα αλλά και κάθε έναν άνθρωπο είναι να αγαπάει αυτό που κάνει ή να κάνει αυτό που αγαπάει. 

Η γυναίκα, μητέρα, σύζυγος, φίλη Άννη Παπαθεοδώρου διαφέρει από την συγγραφέα; 

Ένα ενιαίο σύνολο είμαστε. Δεν είμαστε κομματάκια από ρόλους. Συνεπώς όχι, η γυναίκα, μητέρα, φίλη, τυχαίνει να γράφει κιόλας. Το γράψιμο είναι μέσα σε αυτά που κάνει και σε αυτά που είναι. 

Ετοιμάζετε κάτι ανάλογο για το μέλλον; 

Η Ευτοπία είναι τριλογία. Οπότε τώρα ετοιμάζω την συνέχεια. 

Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας….

Μουλαρτζή Θ. Χρυσούλα  Πτυχιούχος Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, κατεύθυνση Ψυχολογία