«Το στοίχημα μιας ζωής»
Ανέστης Πλουμής 
Άνεμος Εκδοτική

Το πρώτο εκδοθέν μυθιστόρημα του Ανέστη Πλουμή έχει τίτλο «Το στοίχημα μιας ζωής» και κυκλοφόρησε πρόσφατα από την Άνεμος Εκδοτική. Προσπαθώντας να το κατατάξω σε μια κατηγορία, θα έλεγα ότι γέρνει περισσότερο προς το αισθηματικό δράμα, χωρίς να σημαίνει ότι δεν είναι και κοινωνικό, εφόσον σε πολλά σημεία αντικατοπτρίζονται οι κοινωνικές προεκτάσεις του σύγχρονου κόσμου που ζούμε. 

Πρόκειται για την ιστορία της Μόνικας, μιας επιτυχημένης επαγγελματικά γυναίκας, που ερωτεύεται δυο εντελώς διαφορετικούς, σε ιδιοσυγκρασία, άντρες. Χωρίς να θέλει να αποχωριστεί κανέναν από τους δυο, δημιουργεί ένα παράδοξο ερωτικό τρίγωνο. Στόχος της, αφ’ ενός μεν να νιώσει την πραγματική αγάπη, που για χρόνια επιζητούσε, αφ’ ετέρου δε να ανταποκριθεί στο μητρικό της ένστικτο που την προειδοποιούσε ότι τα χρονικά όρια στενεύουν… Το αν θα τα καταφέρει και το πώς θα εξελιχθεί η κοινή πορεία των τριών πρωταγωνιστών είναι ζητήματα που θα ανακαλύψει ο κάθε αναγνώστης μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, επιστρατεύοντας τη δική του ανεξάρτητη οπτική γωνία να εξετάζει τα πράγματα. 

Είναι αλήθεια ότι για όσους έχουν μεγαλώσει και γαλουχηθεί μέσα σε συγκεκριμένες ηθικές αξίες και πρότυπα, είναι δύσκολο να τους γίνει εύπεπτη μια τέτοιου είδους ανθρώπινη σχέση. Όχι ότι δεν συμβαίνουν ανάλογες περιπτώσεις και όχι ότι πλέον και η χώρα μας δεν βαδίζει στον άκρατο φιλελευθερισμό των βορειοευρωπαϊκών κρατών. Ωστόσο, ακόμα η δική μας ελληνική κοινωνία κρατάει κάποιες άμυνες, όσον αφορά τον θεσμό της οικογένειας και δεν καταπίνει εύκολα κάποιες “ακραίες” ερωτικές αντιξοότητες. Το ακραίο βέβαια σε αυτήν την περίπτωση δεν είναι το καθαυτό ερωτικό τρίγωνο, που το συναντούμε συχνότατα στην παράνομή του μορφή, αλλά ένα κοινής αποδοχής ερωτικό τρίγωνο, “επικαλυμμένο” με την χροιά της κανονικότητας και της φυσιολογικότητας. Και νομίζω ότι αυτός είναι και ο κύριος προβληματισμός που αναδύει αυτό το μυθιστόρημα. Η κατάλυση της δομής της οικογένειας, όπως την ξέραμε έως τώρα, και οι νέες προοπτικές που γεννιούνται στην κοινωνία μας. Άλλωστε αυτό το κοντράστ διακρίνεται έντονα στο βιβλίο, όσον αφορά τις εκ διαμέτρου διαφορικές πορείες ζωής της ηρωίδας με την αδερφή της. Τώρα το ποιος ταυτίζεται με αυτές τις νέες αντιλήψεις και ποιος τις απορρίπτει, ανήκει και πάλι στην διακριτική ευχέρεια του αναγνώστη ν’ αποφασίσει... 

Για να ολοκληρώσω τις παραπάνω σκέψεις μου, θα υπενθυμίσω ότι πολλές φορές αυτό που η Τέχνη σηματοδοτεί ως “αιρετικό” ή παράξενο, μπορεί ο χρόνος να του δώσει μια διαφορετική αξία. Το είδαμε στον κινηματογράφο, στη ζωγραφική, στο τραγούδι. Έργα που πρωτίστως η κοινή λογική δεν “κατάπινε” διόλου εύκολα, σήμερα αποτελούν σημεία αναφοράς γι’ αυτό που πρεσβεύουν. 

Σαφέστατα τίποτα από τα παραπάνω δεν μειώνει τη συγγραφική αξία αυτού του πονήματος, καθώς ο Ανέστης Πλουμής ξέρει καλά τι κάνει και πώς το κάνει. Η γραφή του είναι έξυπνη, σφιχτοδεμένη, με καλή γνώση του κάθε αντικειμένου που καταπιάνεται και με ανεπτυγμένη την αίσθηση του χιούμορ. Πλάθει χαρακτήρες με απόλυτη ευκρίνεια και δεν τους αφήνει να ξεφύγουν από τον δρόμο που αυτός χάραξε για εκείνους. Ακόμα και το γεγονός ότι αυτά που περιγράφει μπορεί να μην σου αρέσουν ή να σου προκαλέσουν δυσφορία, αποτελεί συγγραφικό επίτευγμα, εφόσον καταφέρνει να διεισδύσει με απόλυτη ευστοχία στον αισθηματικό κόσμο του αναγνώστη και να του προκαλέσει τρικυμιώδεις καταστάσεις… 

Συνοψίζοντας, το μυθιστόρημα αυτό μιλάει για το σύγχρονο μοντέλο της γυναίκας, η οποία, όντας καταξιωμένη επαγγελματικά, δεν μπαίνει σε καλούπια, δεν αποδέχεται εύκολα τις πατροπαράδοτες αντιλήψεις για τη θέση της γυναίκας στην οικογένεια, δεν συμβιβάζεται με τα στάνταρ του υπόλοιπου κοινωνικού γίγνεσθαι. Κατά την δική μου ταπεινή γνώμη, αυτό το μοντέλο, υπαρκτό μεν, αλλά υποκρύπτει και σημαντικούς κινδύνους για την εξέλιξη του κόσμου που ζούμε. Παν μέτρον άριστον θα πρότεινα εγώ, όσον αφορά τις σχέσεις μας, τις επιδιώξεις μας, τις ισορροπίες μας. 

Τα συγχαρητήριά μου στον συγγραφέα, που με το έργο του αυτό μας προβλημάτισε και μας έδειξε πως το κάθε νόμισμα μπορεί να έχει και μια τρίτη εναλλακτική όψη, σίγουρα όχι αυτή που περιμένουμε να δούμε… 

Αλέξανδρος Ακριτίδης
Συγγραφέας – Πτυχιούχος Ανθρωπιστικών Σπουδών     

Σελίδα του βιβλίο: http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/stoixima.html 

Ο Ανέστης Πλουμής γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και ζει μόνιμα στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος της Σχολής Νομικών και Οικονομικών Επιστημών του Α.Π.Θ. και της Σ.Σ.Α.Σ. Οικονομικού. Φοίτησε στο Ινστιτούτο Centre d’ Etudes Diplomatiques et Stratégique (CEDS) d’ Université de IENA à Paris. Εργάστηκε σε δημοσιοοικονομικές υπηρεσίες του Δημοσίου. 

Ολοκλήρωσε κύκλους σπουδών σχετικά με τη δημιουργική γραφή, την πρακτική διαλόγων, τη σημειολογία θεατρικής γραφής, την περιγραφή δραματουργικής έκφρασης, την τεχνική σεναρίου, τις διαφορές συγγραφής (για διασκευή) μεταξύ μυθιστορήματος, θεατρικού έργου και σεναρίου. Από το 2007, ασχολείται επαγγελματικά με την συγγραφή σεναρίων, θεατρικών έργων και μυθιστορημάτων. 

Το 1989, βραβεύτηκε με έπαινο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών για το ποίημά του «Το παράλογο του πολέμου». Το 2014, απέσπασε στο Λονδίνο το βραβείο κοινού «Greek film lovers club award» σε διεθνή διαγωνισμό σεναρίου ταινίας μεγάλου μήκους, με τίτλο: «Όταν ο θάνατος ερωτεύεται». Το 2019, του απονεμήθηκε στο Λονδίνο το 3o βραβείο θεατρικής γραφής στο διεθνή λογοτεχνικό διαγωνισμό «Cosmocinema Awards - Video Poetica», για το θεατρικό έργο: «Το όνειρο του διαμαντιού».