Ποίηση - Εκδόσεις Πήλιο

Η νέα ποιητική απόπειρα της Ελένης Αρτεμίου Φωτιάδου έχει τίτλο «Ο κύκλος ενός τετράγωνου έρωτα – Σε 78 διαμέτρους». Το βιβλίο αυτό είναι μια εργασία αφιερωμένη στον έρωτα ή διαφορετικά, μια εμπειρική παράθεση απόψεων για ό,τι σχετίζεται με αυτήν την περίπλοκη ανθρώπινη δραστηριότητα. Δεν υπάρχει συγκεκριμένη ομαδοποίηση ποιημάτων ούτε κάποια χρονική αλληλουχία. Περισσότερο μοιάζει με κολάζ σκέψεων που τοποθετούνται διάσπαρτες επάνω σε έναν πίνακα. Είναι μια συλλογή μοντέρνας ποίησης με πολλά σουρεαλιστικά σημεία, μονολόγους, μεταφορές, ενώ συχνά την διαπνέει μια σκοτεινότητα, με την έννοια της δύσκολης νοηματικής ανάλυσης (κατά το Νάσο Βαγενά). Αλλού η ποίηση χαρακτηρίζεται από μια πλούσια μουσικότητα, έναν ευχάριστο λυρισμό και μια διάθεση να γίνει περισσότερο έμμετρη ή και ρηματική.  Αλλού όμως χάνει όλα τα παραπάνω και γίνεται πιο σκληρή, μελαγχολική, νοσταλγική και απολογητική.

Η ποιήτρια διαλέγει ένα θέμα και πάνω του χτίζει τους δικούς του ποιητικούς συνειρμούς, πάντα με μοτίβο τον έρωτα. Έρωτας που είναι δάσος, σταυρόλεξο, ηλιακό σύστημα, θίασος, μάχη, ισολογισμός, σαλιγκάρι. Αναλύει σπιθαμή  προς σπιθαμή το κεφάλαιο αυτό και δεν αφήνει καμία έκφανσή του χωρίς να την εξαντλήσει. Έρωτας σίγουρος, παρθενικός, γλυκός, σκληρός, άτοπος, αγνός, άδικος, υποκριτής, αιώνιος, εγκαταλελειμμένος, μονόπλευρος, μάταιος, συμβιβασμένος, βαρετός, ανείπωτος… Θα μπορούσα να αναφέρω άλλα τόσα επίθετα, αλλά νομίζω ότι περιττεύει.

Μου άρεσε πολύ το «Κάϊρο» για τις εικόνες του, αλλά περισσότερο τα ποιήματα «Ο μονόλογος της Ελένης» και «Πηνελόπη», που παραπέμπουν στα γνωστά ομηρικά πρόσωπα. Μια Ελένη γράφει λοιπόν για μια Ελένη, ως ποιήτρια αλλά και ως γυναίκα. Και τι μας λέει; Μα το προφανές. Ότι για κάθε παραμελημένη Ελένη, που διψάει για ζωή, θα βρίσκεται πάντα κι ένας Πάρης να παραμονεύει στη γωνία... Όπως αντιστοίχως και το ποίημα Πηνελόπη. Και τι έγινε αν επιστρέψεις τώρα Οδυσσέα; Τα δικά μου καλύτερα χρόνια έχουν φύγει περιμένοντάς σε…

Στο τέλος η ποιήτρια δηλώνει μαχητής του έρωτα και της ζωής. Μα εγώ πιστεύω πως πάνω απ’ όλα είναι μαχητής της ίδια της ποίησης, με την οποία θα βρίσκεται πάντα στις επάλξεις… 

Δείγμα γραφής: 

ΠΕΡΙΦΟΡΑ

Η τροχιά σου παραμένει ελλειπτική

Να συντηρεί τις εποχές στο σύστημα μου

Κι εγώ Ήλιος αδύναμος, χλωμός

Αμετακίνητος στις τρυφερές εξάρσεις της αγάπης

Προσμένω τη δική σου κίνηση

Περιφορά του Άγιου Έρωτα και λιτανεία της ψυχής

ΣΥΝΑΛΛΑΓΗ

Κι είναι νωρίς για να σωπάσει το αίμα

Κι είναι αργά για να ξαναβρώ την αρχή μου

Και στο μεταίχμιο παλεύω για κανονικές αναπνοές

Εισπνοές, εκπνοές σ' εκγύμναση ψυχής

Μέχρι που πνίγομαι σαν μανιώδης καπνιστής

Στις καταχρήσεις μιας φτωχής συναλλαγής
 

ΠΗΝΕΛΟΠΗ 

Και τώρα... πώς;

Πώς αγοράζει κανείς το Θείο Άνεμο

Που πέρασε και δε μας χτύπησε την πόρτα;

Πώς αρχίζει η Ζωή απ’ το Τέλος

Εκεί που πάει να χαθεί στο λιόγερμα το σχήμα του κόσμου;

Ο αργαλειός μου στέρεψε από χρώματα της Νιότης

Καιρό τώρα βάφω με τεχνητές μεθόδους

Κόκκινες όλες τις κλωστές μου

Μα γρήγορα που ξεβάφει η αναπλήρωση!

Και μένει πάλι  σαν ξεθωριασμένη άνοιξη το πράσινο

Σαν ξεβαμμένος ουρανός το  μπλε

Που δεν ελκύει το φτερούγισμα του Έρωτα

Και τώρα... τι;

Ζητάς να  γείρω  την ανάγκη μου

Το πρώτο ετούτο βράδυ του αιφνιδιασμού σου

Δίπλα στις Αφροδίτες  όλες που σαγήνεψαν τα κύματά σου

Με ποια λαχτάρα να  αγγίξω τη ζωή και πάλι

Όταν  σπαράζουνε  εντός  μου ψυχές  παραπλανημένων ονείρων;

Φίλησέ με! Ίσως έτσι μου θυμίσεις

Πώς τραγουδούν τα σύννεφα στις μικρές χαραμάδες του Ήλιου

Κράτησέ με! Ίσως έτσι σκεπάσει η αντρική σου μυρωδιά

Την ανικανοποίητη σάρκα ενός πρόωρα γερασμένου Πόθου

Ζητώ πολλά απ’ το περίσσευμα της Μοίρας;

Ξημερώνει! Πάλι κοιμήθηκα με την απουσία σου... 

Αλέξανδρος Ακριτίδης