Ποίηση  (Αυτοέκδοση)

«Ένα μικρό θα παραμείνω χαμομήλι» ονομάζεται η νέα ποιητική συλλογή του Λευτέρη Μουφτόγλου από τη Θεσσαλονίκη. Η πρώτη φορά που ήρθα αντιμέτωπος με την ποίηση του κύριου Μουφτόγλου ήταν μέσω της διάκρισής του στον 1^ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης, που είχε διοργανώσει ο Λαογραφικός Όμιλος Μελίκης και Περιχώρων, στον οποίο ήμουν μέλος της κριτικής επιτροπής. 

Ο Λευτέρης Μουφτόγλου είναι ένα λαϊκός ποιητής που καταγράφει οτιδήποτε συμβαίνει γύρω του με έναν ξεχωριστό και γλαφυρό τρόπο. Γράφει κυρίως με μέτρο και ομοιοκαταληξία, ενώ τρέφει ιδιαίτερη αδυναμία στον σατιρικό στίχο. Αποτελεί ένα όμορφο ποιητικό κράμα, έχοντας τον λυρισμό και τη μελωδία της Επτανησιακής Σχολής αλλά και το χιούμορ του Γιώργου Σουρή. Πολλές φορές κατά την ανάγνωση, νόμιζα ότι διάβαζα την πολιτική και αθλητική ανασκόπηση κάποιων γεγονότων, δοσμένα ποιητικά, αλλά και με δημοσιογραφική διάθεση. Σε άλλα σημεία όμως εμφανίζει ένα διαφορετικό πρόσωπο, όπου εξυμνεί τον έρωτα, νοσταλγεί τη νιότη, εξιστορεί περιστατικά του παρελθόντος και σχολιάζει την επικαιρότητα. 

Σημαντικό κεφάλαιο στη ζωή του τα παιδιά και τα εγγόνια του, που με έγνοια και τρυφερότητα, τους αφιερώνει αρκετά λόγια αγάπης. Αναλογιζόμενος τον χρόνο που περνά, αναδύει κάποιες ρομαντικές εκφάνσεις της ζωής του, στιγμές αγάπης και νεανικής ενέργειας. Λατρεύει την Ιστορία και αγαπά με πάθος τη χώρα του και τη Μακεδονία. Νιώθει υπερήφανος για τις μεγάλες στιγμές των ελλήνων ηρώων του Μεσολογγίου και του έπους του 1940. Γράφει το ύστατο κατευόδιο σε φίλους και γνωστούς, που έχουν φύγει από τη ζωή, όπως ο ποιητής μας Τάκης Βαρβιτσιώτης, που είχα κι εγώ την τιμή να γνωρίσω κάποτε… Συμπονάει τον πλησίον, όταν η μπόρα του χτυπάει την πόρτα και υμνεί τις χαρές του αιώνιου έρωτα. 

Μεγαλύτερο όμως μέρος στη συλλογή του αφιερώνει στην πολιτική σάτιρα και τον αθλητισμό, έχοντας άλλωστε για χρόνια την εμπειρία της δημοσίευσης σατιρικών  ποιημάτων σε εβδομαδιαία αθλητική εφημερίδα. Κανείς πολιτικός δεν γλιτώνει από την πένα του, από όποιο χώρο κι αν προέρχεται. Πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα που στιγμάτισαν τον τόπο και περιστατικά που έμειναν για χρόνια στη μνήμη των ανθρώπων. Η πρωτομαγιά του 1982, τα σκάνδαλα του 1987, οι εκλογές του 1989, η αναζήτηση της 17 Νοέμβρη, οι πολλοί «Κωστάδες» της πολιτικής σκηνής, το φλέγον ζήτημα των ταυτοτήτων, η υπόθεση Γούκου, η Ελλάδα του σήμερα με τα μνημόνια. 

Όλη αυτή η σάτιρα ωστόσο, γίνεται με όμορφο και ευγενικό τρόπο, που να μην προσβάλει και πληγώνει κανέναν. Ο Λευτέρης Μουφτόγλου είναι ένα αγνός ποιητής της Θεσσαλονίκης και έτσι επιθυμεί να παραμείνει για πάντα. Άλλωστε αυτό υποδηλώνει και με τον τίτλο της συλλογής του… 

Δείγμα Γραφής:

Δυο πουλιά 

Ήταν δυο μικρά πουλιά 

σε μιας μάνας αγκαλιά, 

τρισευτυχισμένα. 

Δύσκολοι πολύ καιροί, 

φτώχεια υπήρχε τρομερή, 

μα, αυτά ενωμένα. 

Μεγάλωναν τα πουλιά 

στη φτωχή τους τη φωλιά, 

μπόρες, καταιγίδες. 

Τη ζωή είχαν μπροστά 

κι' όλα τά βλεπαν σωστά, 

όνειρα κι' ελπίδες.

Χίλιες δύο συμφορές, 

μα, κι’ ανείπωτες χαρές, 

όλα τα γεύτηκαν.

Μα, ήρθε η κακιά στιγμή, 

όπου θέλοντας και μη, 

αποχωρίστηκαν. 

Το ένα πέταξε ψηλά, 

με τους άγγελους μιλά, 

στ’ ουρανού τα πλάτη.

Τ’ άλλο έμεινε στη γη, 

περιμένοντας να βγει 

της ζωής η απάτη. 

Τ’ άλλο έμεινε στη γη 

με μια απέραντη πληγή 

στης ψυχής τα βάθη.

Και το κλάμα του βουβό 

για ένα όνειρο ακριβό, 

όνειρο που εχάθη. 

Αλέξανδρος Ακριτίδης 

Λογοτέχνης - Πτυχιούχος Ανθρωπιστικών Σπουδών