Διηγήματα - Εκδόσεις Γαβριηλίδη

«Αθέατη όψη» ονομάζεται η νέα συλλογή διηγημάτων του Νίκου Μπατσικανή, η οποία κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδη. Μέσα της συμπεριλαμβάνονται τέσσερα διηγήματα, τα οποία θα λέγαμε χωρίζονται σε δυο διαφορετικές ομάδες. Ομολογώ πως αυτός ο πειραματισμός του συγγραφέα σε νέους δρόμους γραφής με εξέπληξε ευχάριστα και έκανε την ανάγνωση του βιβλίου πιο ευχάριστη.

Τα πρώτα δύο διηγήματα στηρίζονται στην έννοια του ανθρωπομορφισμού, καθώς δίνονται ρόλοι και ανθρώπινος λόγος σε αντικείμενα, ζώα και φυτά. Αν και θυμίζουν αρκετά έργα παιδικής λογοτεχνίας (ιδιαίτερα το «Αξέχαστο καλοκαίρι»), αναδύουν βαρυσήμαντα μηνύματα. Γραμμένα με μια ευχάριστη διάθεση, διανθισμένα με χιούμορ και πολλά φανταστικά στοιχεία, προσφέρουν στον αναγνώστη μια διαφορετική ματιά για τον κόσμο μας και τις ανθρώπινες σχέσεις. Περνούν οικολογικά μηνύματα, τονίζουν τις φυλετικές διακρίσεις και επαναφέρουν νοσταλγικές μνήμες παλαιών εποχών. Όλα όμως αυτά έχουν αντίκτυπο στο σήμερα και στην τωρινή κατάσταση της κοινωνίας μας ή αν θέλετε, στις εκφάνσεις της σύγχρονης ζωής μας.

Τα δυο τελευταία διηγήματα είναι πιο οικεία στον αναγνώστη, με την έννοια ότι εκλείπουν τα φανταστικά στοιχεία και απεικονίζεται η ζωή, όπως ακριβώς είναι. Είτε η ζωή του σήμερα, είτε του πρόσφατου παρελθόντος. Ανθρώπινες σχέσεις, θρησκεία, προλήψεις. Το κοντράστ ανάμεσα στα δυο αυτά διηγήματα έντονο. Στην «Αντιπαροχή» αποτυπώνεται η ζωή ενός ζευγαριού της πόλης με έναν ρεαλισμό, που άλλοτε γίνεται ωμός και άλλοτε περιλαμβάνει τραγελαφικά στοιχεία. Ενώ στον «Απρόσμενο επισκέπτη» περιγράφεται η ζωή της μεταπολεμικής επαρχίας με την φτώχεια της, την επαφή με τη φύση, τις προλήψεις και προκαταλήψεις των ανθρώπων, την «μεταφυσική» τους σχέση με τον κόσμο των νεκρών. Διήγημα ηθογραφίας που φέρνει στο νου εικόνες μια άλλης κοινωνίας, όπου επικρατούσε, ως επί το πλείστον, το φιλότιμο, η αλληλοβοήθεια και οι καθαρές κουβέντες. Όπου το άτομο για να επιβιώσει πάλευε με αντίξοες συνθήκες, βοηθούσε τον συνάνθρωπο, πορευόταν στο μέλλον με ηθικές αξίες που προέτασε η γενική ανέχεια και οι αδιάρρηκτοι οικογενειακοί δεσμοί.

Γνωρίζοντας την γραφή του Νίκου Μπατσικανή από προηγούμενα έργα του, ομολογώ πως για μια ακόμη φορά κατάφερε να μας ταξιδέψει ευχάριστα και μάλιστα με τρόπο ιδιαίτερα ανατρεπτικό. Λένε πως, αν ο συγγραφέας δεν έχει κάτι σημαντικό να πει, καλύτερα να σιωπήσει, μα ο Νίκος αποδεικνύει πως έχει την ικανότητα να μεταλλάσσεται και να ανανεώνεται, με τρόπο που πολλοί νεώτεροι συγγραφείς θα ζήλευαν. Και μόνο αυτό τον κάνει πρωτοπόρο…

Να είναι καλοτάξιδο το νέο έργο του.

Αλέξανδρος Ακριτίδης

Λογοτέχνης - Πτυχιούχος Ανθρωπιστικών Σπουδών