ΑΙΣΑ  ΚΑΙ  ΕΡΩΣ

( η μοίρα και ο έρωτας)

Πόσο πουλάς την αγάπη ετούτη ;

Φθηνά; Ακριβά; Το παζάρι έχει αρχίσει;

Στην τραχιά την αγκάλη του παράταιρου κόσμου

το  ’’εμείς’’   ήταν όλα,  όσα είχα  αποχτήσει.

Τώρα, η Αίσα στ’ αδράχτι της το νήμα  γυρίζει,

της ζωής μου, που αλλάζει και λιγνεύει μου μοιάζει.

Σα  ζητιάνα ικετεύω να γλιτώσω  τη μήνη

στο μερίδιο της τύχης που αδίκως μοιράζει.

Η υφάντρα μου μοίρα, τι μανδύα έχει κλώσει;

Στ’ όνειρού μου την πύλη, σ’ έχει φύλακα ορίσει.

Το ’’εμείς’’ φτάνει η ώρα να χωρίσεις στα δύο;

Τη ρομφαία φοβούμαι  έχεις ήδη υψώσει.

Στην πυρά της αγάπης τα φτερά μου έχω λιώσει

- στη  ραστώνη του θέρους  που καυτή είχες δρέψει -

Πώς ασκήμυνε αλήθεια  ο παράφορος έρως

που στο πρώτο του λίκνο, σ’ είχε τόσο λαγγέψει;

Πώς ασκήμυνε αλήθεια , ο παράφορος έρως !

Να γλιτώσω τη μήνη  …