«Στο αρχοντικό της λεωφόρου»
Βάσω Ζαφειροπούλου
Άνεμος Εκδοτική

Το μυθιστόρημα «Στο αρχοντικό της λεωφόρου» της πολυγραφότατης Βάσως Ζαφειροπούλου από την Άνεμος Εκδοτική είναι με βεβαιότητα ένα δυνατό βιβλίο, που αφήνει το στίγμα του στον αναγνώστη. Τρεις γενιές, ένα αρχοντικό, τυχοδιωκτισμός και θάνατος είναι τα στοιχεία που συνθέτουν την ταυτότητα του έργου. Το επιβλητικό αρχοντικό στο κέντρο της Αθήνας αποτελεί το συνεκτικό δεσμό μεταξύ των ηρώων, αριστοκρατών και επιφανών ανθρώπων από την μια, λαϊκών και αριβιστών από την άλλη.

Η χήρα αριστοκράτισσα, ιδιοκτήτρια του αρχοντικού, αποκτά την κηδεμονία της δεκάχρονης βαφτιστήρας της, Δάφνης, με την υπόσχεση μιας καλύτερης ζωής με σαφή νέο προσανατολισμό. Έτσι, η Δάφνη μυείται σε έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, γνωρίζοντας εξέχουσες προσωπικότητες, εντυπωσιάζεται ως παιδί από τη χλιδή των ευρωπαϊκών μητροπόλεων, γεύεται τον κοσμοπολιτισμό και αποκτά μια επιμελημένη παιδεία μέχρι τη στιγμή που το κεντρί του έρωτα την πληγώνει αναπάντεχα, επιβεβαιώνοντας ότι η ευτυχία τραβά τη δυστυχία από το χέρι. Έκτοτε ακολουθούν δίσεκτοι χρόνοι… Μοναδική σταθερά σε αυτό το καλειδοσκόπιο της ζωής ο καρπός του ατυχούς νεανικού της έρωτα, η εργασία της και μια αμόρφωτη γυναίκα, της οποίας τα λόγια βρίσκουν πάντοτε το δρόμο για την πληγωμένη της ψυχής. «Άσε πάντα ένα παράθυρο ανοιχτό. Από κει θα μπαίνει ο καθαρός αέρας και θα φρεσκάρει κάθε φορά το μυαλό σου. Κι από κει θα σου πασάρει, η πανούκλα, η ζωή τα καινούργια καμώματά της…» , είναι τα λόγια της με τα οποία προσπαθεί να παρηγορήσει τη Δάφνη σε μια κρίσιμη καμπή της ζωής της.

Την ίδια στιγμή ένας πατέρας κάνει την υπέρτατη θυσία για να εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον στο παιδί του κι ένας άλλος απλώς το χρησιμοποιεί ως μέσο σε κάθε αριβιστική βλέψη του. Συγγενείς αποδεικνύονται ανάξιοι να προσφέρουν μια χείρα βοηθείας ενώ άλλοι, που δε μοιράζονται το ίδιο αίμα, παίρνουν το ρόλο του γονέα, του αδελφού, του επιστήθιου φίλου. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον ανατροπών, υποσχέσεων και ματαιώσεων πώς μπορεί να ανθίσει μια ανθρώπινη ψυχή και να μην στιγματιστεί ανεπανόρθωτα; Πώς μπορεί να ανταπεξέλθει κάθε ατυχία και να ατενίσει με αισιοδοξία προς ένα ευοίωνο μέλλον;

Η συγγραφέας μάς παραδίδει ένα άριστο ψυχογράφημα ανθρώπων τόσο οικείων σε βαθμό αφοπλιστικό. Προσωπικά σε αρκετά σημεία ένιωσα έναν κόμπο να ανεβαίνει στο λαιμό και να αναρωτιέμαι αν τελικά είναι όλα για τους ανθρώπους και πώς μπορούμε να κρατηθούμε γερά πάνω στο κατάρτι της ζωής. Πρόκειται για ένα βιβλίο που, μέσα από μια πληθώρα συναισθημάτων, μεταδίδει ένα βασικό μήνυμα: οι άνθρωποι που δε στηριζόμαστε εξαρχής πάνω τους είναι αυτοί που μπορούν να αλλάξουν τη ζωή μας. Το να φτάσουμε σε αυτό το σημείο συνειδητοποίησης είναι σίγουρα επώδυνο αλλά όταν αυτό συμβεί, θα βρεθούμε πιο κοντά στην ευτυχία μας.

Δήμητρα Γούτση, φιλόλογος

Σελίδα του βιβλίου: https://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/leoforos.html

Η Βάσω Ζαφειροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου και ζει μόνιμα. Σπούδασε ελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, δημοσιογραφία στη σχολή «Όμηρος», γαλλικά στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και γερμανικά στο Ινστιτούτο Γκαίτε. Εργάστηκε ως φιλόλογος σε ιδιωτικά και δημόσια σχολεία, καθώς και σε φροντιστήρια. Τα τελευταία δέκα χρόνια δίδασκε στο 26ο Λύκειο Αθηνών (Μαράσλειο). Κείμενά της έχουν επίσης δημοσιευτεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και ιστοσελίδες.