Η Δήμητρα Γούτση συζητά με την Ειρήνη Τούτση με αφορμή το μυθιστόρημά της, «Όνειρα που άνθισαν ξανά» (Εκδόσεις Αποστακτήριο)
1) Ποια είναι η πηγή έμπνευσής σας;
Πιστεύω ότι όλα γύρω μας είναι μια πηγή έμπνευσής. Μπορώ να κρατήσω ορισμένα στιγμιότυπα από την καθημερινότητά μου και να τα μεταφέρω στο χαρτί. Ή να καταγράψω περιπτώσεις ιστοριών, από φίλους και συγγενείς. Έπειτα τις προσαρμόζω στη ροή της επιλεγμένης μυθοπλασίας που δημιουργώ ώστε να δώσουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Πολλές φορές επίσης αντλώ έμπνευση μέσα από το οικογενειακό μου περιβάλλον, από μια θεατρική παράσταση ή κι από ένα ανάγνωσμα. Για εμένα προσωπικά η βασική πηγή της έμπνευσής μου είναι ο Έρωτας και η Αγάπη.
2) Τι σημαίνει για εσάς συγγραφή; Ποια είναι τα ‘’εφόδιά’’ σας σε αυτό το συγγραφικό ταξίδι;
Η συγγραφή για εμένα είναι έκφραση, είναι συντροφιά και ψυχοθεραπεία. Γι’ αυτό, πριν καθίσω στον υπολογιστή, ότι με έχει προβληματίσει το απελευθερώνω. Με αυτόν τον τρόπο ξεκουράζω το μυαλό μου, ανακτώ το κέφι μου και συγκεντρώνομαι, ώστε να έχω την απόδοση που επιθυμώ. Ηρεμεί η ψυχή μου, καθώς σημειώνω και αποτυπώνω τις σκέψεις μου πάνω στο χαρτί. Όταν γράφω, υπάρχει μέσα μου μια αρμονία και ισορροπεί η διάθεσή μου… Νιώθω ευδαιμονία. Αφήνομαι στη ροή της ιστορίας που αφηγούμαι και, με αυτόν τον τρόπο, γεμίζω ευχάριστα τις ώρες μου. Φαντασιώνομαι, ζω την κάθε στιγμή με τους ήρωες μου και ταυτίζομαι μαζί τους. Επίσης έχω παρατηρήσει ότι γράφοντας ανακαλύπτω πολλές πτυχές του χαρακτήρα μου και γνωρίζω όλο και περισσότερο τον εαυτό μου. Τα εφόδιά μου είναι τα αποθέματά μου και η φαντασία μου. Ως ρεαλίστρια όμως ξέρω ότι αυτά που γράφω και ιδιαίτερα οι χαρακτήρες που δημιουργώ είναι δύσκολο να τους συναντήσεις στην καθημερινότητα. Γιατί, δυστυχώς, οι περισσότεροι κρύβουν αυτό που αισθάνονται και δεν εκφράζουν τα βαθύτερα συναισθήματά τους, ίσως λόγω αδυναμίας. Όμως και ένα μέρος του κοινωνικού συνόλου αδιαφορεί για όλα και δεν το αγγίζουν τα τρυφερά συναισθήματα. Αυτό λοιπόν θέλω να δώσω μέσα από τα βιβλία μου. Να δημιουργήσω μια άλλη εικόνα από αυτή που αντικρίζει καθημερινά. Μια εικόνα που θα έκανε τον κόσμο μας καλύτερο.
3) Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Έχω μελετήσει αρκετούς συγγραφείς, οι οποίοι ανήκουν σε παλαιότερες γενιές. Αγαπώ κυρίως όσους ανήκουν στην κατηγορία της Ρομαντικής Λογοτεχνίας. Θαυμάζω τη συγγραφική τους πένα και νιώθω ένα ρίγος όταν διαβάζω τα έργα τους. Όπως εκείνοι υμνούν τον έρωτα μέσα από τα έργα τους έτσι και σ’ εμένα αρέσει στα βιβλία μου να πρωταγωνιστεί ο μικρός φτερωτός θεός ή γενικά να ηγείται η αγάπη. Όμως θα μου επιτρέψετε να μην τους αναφέρω ονομαστικά. Αλώστε μέσα από τα δυο μυθιστορήματά μου έχω αποκαλύψει τι με εκφράζει.
4) Τι μετράει περισσότερο σε ένα συγγραφέα: η διαδικασία συγγραφής ή η απήχηση στο αναγνωστικό κοινό;
Και τα δυο σκέλη είναι σημαντικά, για ένα συγγραφέα που σέβεται τη δουλειά του. Η διαδικασία της συγγραφής στηρίζεται σ’ ένα κομμάτι του εαυτού σου. Είναι οι σκέψεις σου, τα θέλω σου, τα πιστεύω και τα αποθέματά σου. Κυριολεκτικά είναι η κατάθεση της ψυχής σου. Και όλο αυτό που δημιουργείς αρχικά στο μυαλό σου κι έπειτα το μεταφέρεις στο βιβλίο, θέλεις να βρει ανταπόκριση από το αναγνωστικό κοινό. Αισιοδοξείς να αγκαλιάσουν τα λόγια σου, να διαβάσουν τις λέξεις που ταίριαξες. Επιθυμείς να ανταλλάξεις απόψεις με κάθε αναγνώστη, να ακούσεις τα θετικά ή τα αρνητικά του σχόλια και μέσα από αυτά να δεις τι πρέπει να αλλάξεις, τι πρέπει να διορθώσεις. Και μέσα από αυτή τη διαδικασία να βελτιώνεσαι. Η απήχηση του κοινού είναι η αμοιβή του δημιουργού.
5) Ποιο είναι το μήνυμα που επιθυμείτε να επικοινωνήσετε μέσω του βιβλίου σας;
Τα μηνύματα, που θέλω να περάσω μέσω του μυθιστορήματός μου, είναι αρκετά. Μέσω των ηρώων μου αναδύεται και ένα διαφορετικό μήνυμα. Δίνω έμφαση στην ψυχική δύναμη που πηγάζει από μέσα μας, αναδεικνύοντας το ‘’πείσμα’’ της επιβίωσης. Τονίζω ότι πρέπει να ξεπερνάμε με σθένος όλα τα εμπόδια και να μην τα αφήνουμε να μας καταβάλλουν καταστρέφοντας τη ζωή μας. Όμως το πιο σημαντικό μήνυμα είναι η αγάπη. Είναι το συναίσθημα που, όταν φωλιάσει στην καρδιά μας, μπορεί να απομακρύνει κάθε κακό. Όταν μάθουμε να αγαπάμε πρωτίστως τον εαυτό μας και νιώθουμε να μας κατακλύζει αυτό το όμορφο συναίσθημα, τότε θα μπορούμε να το μοιραστούμε και με τους άλλους. Επίσης μέσα από τις ιστορίες μου θέλω να επισημάνω ότι, δυστυχώς, οι καλοί τρόποι έχουν εκλείψει στις μέρες μας και όλο αυτό δυσχεραίνει τις μεταξύ μας σχέσεις. Πιστεύω ότι ο σεβασμός και η ευγένεια θα έπρεπε να είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στις ανθρώπινες σχέσεις.
6) Διαβάζοντας ο αναγνώστης τα δυο μυθιστορήματά σας αντιλαμβάνεται εύκολα τη ροπή σας προς τον ρομαντισμό. Τι σας ώθησε προς αυτόν;
Από μικρή είχα ιδιαίτερη αγάπη στα παραμύθια. Παρατηρούσα τις εικόνες και τα χρώματα. Εκτός από τα κλασσικά, που ξεφύλλιζα συνέχεια, διάβαζα οποιοδήποτε βρισκόταν στα χέρια μου. Το σημαντικό είναι ότι τα πρόσεχα και τα έχω μέχρι και σήμερα στη συλλογή μου. Αγάπησα ιδιαίτερα τον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν και θυμάμαι «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα» και «Τη μικρή γοργόνα». Τα συγκεκριμένα παραμύθια μού έβγαζαν πολλά τρυφερά συναισθήματα. Αργότερα στο σχολείο με είχε σημαδέψει ένα διήγημα του Όσκαρ Ουάιλντ: «Ο εγωιστής γίγαντας». Όμως ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι κάποτε θα ασχολιόμουν κι εγώ με τη συγγραφή. Μεγαλώνοντας, ο σπόρος της αγάπης για την συγγραφή ευδοκίμησε και η λογοτεχνία έγινε ο κόσμος μου. Νιώθω το εσωτερικό μου παιδί, που παραδόξως όλοι κρύβουμε μέσα μας, να περιπλανιέται στο μονοπάτια της ξεγνοιασιάς και του αυθορμητισμού. Ίσως επειδή είναι αυτό είναι η διαφυγή μου από την καθημερινότητα. Τα πράγματα έχουν αλλάξει τόσο πολύ, που απέχουν από τα δικά μου ιδανικά. Και βλέποντας γύρω μου τις ανθρώπινες σχέσεις να ξεφτίζουν, αποφάσισα να δώσω μεγαλύτερη βαρύτητα στον ρομαντισμό μέσα από τα βιβλία μου.
7) Στο βιβλίο σας το πρωταγωνιστικό ζευγάρι ενσαρκώνει στο έπακρο την πασίγνωστη ρήση του τραγικού μας Ευριπίδη «έρως εν τοις αμηχάνοις ευπορώτατος» (μτφρ: ο έρωτας στις δυσκολίες είναι εφευρετικότατος). Πόσο δύσκολο είναι στις μέρες μας να ανταπεξέλθει η αγάπη στις δυσκολίες;
Πιστεύω ακράδαντα, όταν η αγάπη είναι αληθινή, λειτουργεί ως ασπίδα, παραμένει άσβεστη και αλώβητη στο πέρασμα του χρόνου. Η ασίγαστη φλόγα της λάμπει και φωτίζει τα σκοτάδια μας. Μπορεί επίσης να καταλαγιάσει πολλές φουρτούνες και, ως καλή πλοηγός, να επαναφέρει τη μπουνάτσα και το πλοίο στη σωστή πορεία του. Όλοι γνωρίζουμε ότι η ζωή συνεχώς δοκιμάζει τις αντοχές μας, όμως όταν εδρεύει η αληθινή αγάπη στις καρδιές μας, δίνει πάντα τη λύση στα προβλήματα που μας απασχολούν. Είμαι σίγουρη ότι δυο άνθρωποι που αγαπιούνται θα παλέψουν με όλους τους εξωγενείς παράγοντες για να σώσουν αυτό το υπέροχο συναίσθημα που νιώθουν. Και δεν θα τα παρατήσουν στο πρώτο στραβοπάτημα. Η λέξη Αγάπη μέσα της εσωκλείει αστείρευτη δύναμη. Βρίσκει πάντα το μονοπάτι του φωτός και ακολουθεί τον ήλιο. Οπότε σαφώς και μπορεί να ανταπεξέλθει σε όλες τις δυσκολίες που θα παρουσιαστούν στο διάβα της αλλά και να μας βγάλει από τα αδιέξοδα.
8) Ποιο είναι το αγαπημένο σας χωρίο του βιβλίου και γιατί;
Ειλικρινά δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο συγκεκριμένο απόσπασμα. Είναι σαν να ρωτάτε μια μητέρα ποιο παιδί της αγαπάει περισσότερο. Κάθε κεφάλαιο είναι γεμάτο από όμορφες λέξεις, που συνθέτουν γλυκές φράσεις. Προσπάθησα να δημιουργήσω ωραίες περιγραφές και παραστατικές εικόνες. Επίσης μου αρέσουν οι δυνατοί και ουσιαστικοί διάλογοι, ενώ μέσα από τις λεπτομερείς περιγραφές επιδιώκω να ζωντανεύουν και να δημιουργούνται εικόνες στη φαντασία του αναγνώστη. Επιθυμώ ο κάθε άνθρωπος που θα διαβάσει το βιβλίο να αφεθεί στο κείμενο και να νιώθει πως πρωταγωνιστεί ο ίδιος. Να ταυτιστεί με τους ήρωες του βιβλίου και να ζήσει την ιστορία.
9) Τι θα συμβουλεύατε τους γονείς για την καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας στα παιδιά τους, δεδομένου ότι ζούμε υπό την παντοδυναμία της οθόνης;
Πράγματι αυτό που παρατηρούμε γύρω μας είναι λυπηρό. Όλοι, μικροί και μεγάλοι, στέκονται πάνω από μια οθόνη. Είτε είναι του υπολογιστή είτε ενός τάμπλετ είτε της τηλεόρασης, αλλά περισσότερο του κινητού τηλεφώνου. Βλέπω παρέες που αντί να συζητούν μεταξύ τους ασχολούνται με τα κινητά τους. Αυτόματα αποκόπτουν τον εαυτό τους, από το φιλικό περιβάλλον και συμβάλλουν στην απομάκρυνση των ανθρώπινων σχέσεων, χωρίς να το καταλαβαίνουν. Η αλήθεια είναι ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει και νομίζω ότι είναι μη αναστρέψιμη. Καθώς μπήκε το ίντερνετ στη ζωή μας ήταν αναμενόμενο να προκληθεί αυτή η απομάκρυνση από τον κόσμο των βιβλίων. Όμως ας αποδεχτούμε ότι ένα μέρος της ευθύνης αναλογεί και σε όλους μας. Η άποψή μου είναι πως ανάλογα με την ηλικία του παιδιού, οι γονείς πρέπει να του επιστήσουν την προσοχή και να πράξουν ανάλογα. Εγώ θα τους συμβούλευα, εάν έχουν μικρά παιδιά, να τα διαβάζουν παραμύθια και να τα προτρέπουν να ζωγραφίζουν εικόνες. Εάν είναι στην προ-εφηβεία, να τους κάνουν δώρα βιβλία με την αγαπημένη τους θεματολογία, να πηγαίνουν μαζί σε εκθέσεις βιβλίων ή σε βιβλιοθήκες, ώστε να εξοικειώνονται περισσότερο με αυτήν την τόσο σημαντική ενασχόληση. Τα παιδιά πρέπει να καταλάβουν ότι διαβάζοντας ένα βιβλίο, ο εγκέφαλος δημιουργεί εικόνες. Και μέσα από αυτές, μπορείς να ταξιδέψεις στον κόσμο της γνώσης, να αποκομίσεις πληροφορίες και να διευρύνεις τους πνευματικούς σου ορίζοντες. Επίσης τα παιδιά πρέπει να εμπεδώσουν ότι ένα βιβλίο γίνεται ένας παντοτινός σου φίλος, σου κρατά συντροφιά και γεμίζει τις ώρες της μοναξιάς σου.
10) Πολλοί φίλοι που αγαπούν την Ρομαντική Λογοτεχνία και είχαν την ευκαιρία να σας συναντήσουν από κοντά, θα σας ρωτούσαν εάν συγγραφείτε αυτή την εποχή το επόμενο σας λογοτεχνικό έργο. Ποια θα ήταν η απάντησή σας;
Οι άνθρωποι που ασχολούνται με τη συγγραφή δεν σταματούν ποτέ να γράφουν. Άσχετα εάν τελικά δεν καταφέρουν να εκδώσουν πολλά από τα έργα τους. Αυτή τη στιγμή γράφω ένα μυθιστόρημα, ενώ έχω ήδη ολοκληρωμένα παραμύθια, διηγήματα και ποιήματα που παραμένουν στο συρτάρι μου, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή να βγουν στο φως. Το νέο μου μυθιστόρημα θα έχει περισσότερο μυστήριο και διαδραματίζεται στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος στιγμάτισε την ανθρωπότητα. Οι αναμνήσεις που ανταλλάσουν οι δυο ηρωίδες του βιβλίου θα είναι συγκλονιστικές και οι αποκαλύψεις μεγάλες. Επίσης αναφέρομαι στην πραγματική φιλία που δύσκολα την συναντάς. Αυτή η ιστορία θα είναι πολύπλευρη, με κρυμμένα μυστικά, πάθη και λάθη που δεν συγχωρούνται. Μοιρασμένο ανάμεσα σε δύο χώρες, εύχομαι να κατακτήσει τις καρδιές και τις εντυπώσεις των αναγνωστών.
Τέλος, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου δίνετε, ούτως ώστε το αναγνωστικό κοινό να με γνωρίσει καλύτερα. Επίσης θέλω να ευχαριστήσω τις Εκδόσεις Αποστακτήριο για την όμορφη συνεργασία που είχαμε στο βιβλίου μου «Όνειρα που άνθισαν ξανά».
Σας ευχαριστούμε για τις απαντήσεις σας και για τον χρόνο σας και σας ευχόμαστε καλή - δημιουργική συνέχεια.
Για το apostaktirio.gr
Δήμητρα Γούτση, φιλόλογος
Latest from Δήμητρα Γούτση - Φιλόλογος
- Η Δήμητρα Γούτση σχολιάζει το μυθιστόρημα της Φλώρας Τζελέπη "Μυστικά στην άνυδρη γη" (Εκδόσεις Αποστακτήριο)
- Η Δήμητρα Γούτση συζητά με την Άννη Παπαθεοδώρου με αφορμή το νέο της μυθιστόρημα, «Οι τρεις τους» (Άνεμος Εκδοτική)
- Η Δήμητρα Γούτση σχολιάζει το δίγλωσσο παιδικό βιβλίο της Μαρίας Τσέκα "Χλόη" (Εκδόσεις Αποστακτήριο)
- Η Δήμητρα Γούτση σχολιάζει το μυθιστόρημα της Κυριακής Πλαϊνάκη, «Χαράζοντας το αύριο» (Εκδόσεις Αποστακτήριο)
- Η Δήμητρα Γούτση σχολιάζει το μυθιστόρημα της Βάσως Ζαφειροπούλου, «Στο αρχοντικό της λεωφόρου» (Άνεμος Εκδοτική)
- Η Δήμητρα Γούτση συζητά με τη Στέλλα Δέδε με αφορμή το βιβλίο της, «Η νύχτα κοιμάται - μικρές ιστορίες» (Εκδόσεις Παράξενες Μέρες)
- Η Δήμητρα Γούτση σχολιάζει το παιδικό βιβλίο της Μαίρης Κανάκη, «Ο Σήφης θέλει χώρο» (Εκδόσεις ΤΟ ΔΟΝΤΙ)
- Η Δήμητρα Γούτση συζητά με την Μαρία Βουζουνεράκη, με αφορμή το μυθιστόρημά της «Πάμε μια βόλτα;» (Άνεμος Εκδοτική)
- Η Δήμητρα Γούτση σχολιάζει τη συλλογή διηγημάτων της Κατερίνας Ανδρικοπούλου , «Παρασκήνια του έρωτα» (Άνεμος Εκδοτική)
- Η Δήμητρα Γούτση σχολιάζει το μυθιστόρημα του Παναγιώτη Μποκοβού, «Ξενοδοχείο Πέντε Αστέρων» (Εκδόσεις Πηγή)
- Η Δήμητρα Γούτση σχολιάζει το μυθιστόρημα της Τζίνας Ψάρρη, «Αριστερό πέταγμα» (Άνεμος Εκδοτική)
- Η Δήμητρα Γούτση σχολιάζει το μυθιστόρημα της Τζίνας Ψάρρη, «Μέχρι το πέμπτο σκαλοπάτι» (Άνεμος Εκδοτική)
- Η Δήμητρα Γούτση σχολιάζει το βιβλίο του Απόστολου Αλλαμάνη, «Στενό παπούτσι…κι ανηφόρα» (Εκδόσεις Περίπλους-Διονύσης Βίτσος)
- Η Δήμητρα Γούτση σχολιάζει το βιβλίο του Δημήτρη Κ. Αλεξόπουλου, «Δυο ψάθινα καπέλα» (Εκδόσεις Πηγή)
- Η Δήμητρα Γούτση σχολιάζει το μυθιστόρημα της Στάλως Φωτιάδου, «Μπλέ II – Αλήθεια από Ψέματα» (Εκδόσεις Πηγή)
- Η Δήμητρα Γούτση σχολιάζει το μυθιστόρημα της Στάλως Φωτιάδου, «Μπλε - Κύκλοι από θρύψαλα» (Εκδόσεις Πηγή)
- Η Δήμητρα Γούτση σχολιάζει το μυθιστόρημα της Μαρίας Χασάπη-Σιδερά, «Όσο πυκνά κι αν είν' τα σύννεφα...» (Εκδόσεις Μαχητής)
- Η Δήμητρα Γούτση σχολιάζει το παιδικό βιβλίο της Δελίνας Βασιλειάδη, «Ρόμι και Μιράντα» (Εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη)
- Η Δήμητρα Γούτση σχολιάζει το μυθιστόρημα της Σοφίας Δημοπούλου, «Πώς υφαίνεται ο χρόνος» (Εκδόσεις Ψυχογιός)
- Η Δήμητρα Γούτση σχολιάζει το παιδικό βιβλίο της Ειρήνης Μαθιουδάκη, «Ο Αφρατούλης στον Λαχανόκηπο» (Εκδόσεις Ίτανος)