Βάσω Ζαφειροπούλου

«Η τελευταία στάση»

Άνεμος Εκδοτική

Όλοι μας μιλάμε για το συναίσθημα. Γι’ αυτή τη σύνθετη, υποκειμενική και συνειδητή εμπειρία, όπου το σώμα συνδυάζει τις νοητικές καταστάσεις με τις ψυχοσωματικές εκφράσεις και τις αντίστοιχες βιολογικές αντιδράσεις.

Αναπόφευκτα, στη λογοτεχνία το συναίσθημα κατέχει εξέχουσα θέση. Άλλωστε, αν οι λογοτέχνες δεν επιδίωκαν να αγγίξουν το θυμικό του αναγνωστικού κοινού, μήπως η τέχνη τους θα ήταν ημιτελής;

Έτσι, το μυθιστόρημα της Βάσως Ζαφειροπούλου «Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΑΣΗ» από την Άνεμος Εκδοτική κινεί το ενδιαφέρον του ευαίσθητου αναγνώστη και συγκινεί όλες εκείνες τις ψυχές που η ανάμνηση του πρώτου ερωτικού σκιρτήματος, της πρώτης εφηβικής αγάπης δεν έχει ξεθωριάσει στο πέρασμα του πανδαμάτορα χρόνου. Η πρωταγωνίστρια Ελίνα Παρτέρη γνωρίζει τον έρωτα της ζωής της, τον Θάνο Μαρτέγκο, σε μια τρυφερή ηλικία, όπου τα όνειρα συνήθως προδίδουν και παραπλανούν. Η ηρωίδα αν και βιώνει την μεγαλύτερη προδοσία, δεν σταματά να ονειρεύεται, ζει εγκλωβισμένη μέσα σ’ αυτό με τις αναμνήσεις από μισά χάδια και λόγια ερωτικά, από μισές υποσχέσεις που ποτέ δεν είχαν τον χρόνο να ολοκληρωθούν και να πλέξουν ένα εγκώμιο αγάπης. Όμως , το παρελθόν πάντοτε ζητά μια δεύτερη ευκαιρία, προσδοκώντας σ’ένα happy end.

Αν και πρόκειται για μια ιστορία αγάπης, που όμοιές της ενδεχομένως να έχουμε ξανακούσει στη ζωή μας, η γραφή της Ζαφειροπούλου προσδίδει στον κεντρικό μύθο διαστάσεις και πτυχές που άπτονται κοινωνικών και πολιτικών γεγονότων στην Ελλάδα του ᾽70,᾽80,᾽90. Τεχνικά, το μυθιστόρημα βρίθει ποικίλων αφηγηματικών τρόπων και τεχνικών που αναδεικνύουν τη λογοτεχνική του αξία. Εν προκειμένω, παρόν και παρελθόν συμπλέκονται σ’ ένα αξεδιάλυτο μίγμα, τα διαλογικά μέρη ισορροπούν και εναρμονίζονται με τα αφηγηματικά, ο εσωτερικός μονόλογος φέρει στην επιφάνεια καθετί που διασχίζει την ψυχή και τον νου της πρωταγωνίστριας και τέλος η τεχνική του εγκιβωτισμού μέσω της οποίας ο αναγνώστης συνδέει τα κομμάτια του παζλ.

Αξίζει να σταθώ στους ήρωες, οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με χάρτινες φιγούρες, καθώς ο καθένας τους πρεσβεύει μια αρετή. Αυτή ως πυξίδα τους κατευθύνει μέσα στα μονοπάτια της ζωής. Δεν διεκδικούν τον τίτλο ούτε του ενάρετου, ούτε του τέλειου αλλά η πίστη τους σ’ αυτές τις αρετές τους καθιστά έναν από εμάς, με πάθη και λάθη. Όλα αυτά τίθενται υπό το συγγραφικό μικροσκόπιο αποδεικνύοντας πρωτίστως τις πληγές που φέρουν οι ήρωες και κατ’ επέκταση τις πληγές της κοινωνίας.

Αντί επιλόγου, θα ήθελα να ευχηθώ στη συγγραφέα να συνεχίσει να διεκδικεί μια θέση στων Ιδεών την πόλη.

Γούτση Δήμητρα, Φιλόλογος

Σελίδα του βιβλίου: http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/stasi.html

Η Βάσω Ζαφειροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου και ζει μόνιμα. Σπούδασε ελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, δημοσιογραφία στη σχολή "Όμηρος", γαλλικά στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και γερμανικά στο Ινστιτούτο Γκαίτε. Εργάστηκε ως φιλόλογος σε ιδιωτικά και δημόσια σχολεία, καθώς και σε φροντιστήρια. Τα τελευταία δέκα χρόνια δίδασκε στο 26ο Λύκειο Αθηνών (Μαράσλειο).