Κωνσταντίνος Αλσινός

«Στον καθρέφτη του τρελλού»

Εκδόσεις Αγγελάκη 

Πώς θα ήταν άραγε το είδωλό μας “Στον καθρέφτη ενός τρελλού”; Πού θα μας οδηγούσε μια συνάντηση μαζί του; Κάπως έτσι λοιπόν ξεκινάει και η περιπέτεια ενός νέου στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Κωνσταντίνου Αλσινού, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Αγγελάκη. 

Ο πρωταγωνιστής του είναι, όπως προείπα, ένας νέος, χωρίς να του δίνεται κάποιο συγκεκριμένο όνομα και ο οποίος δεν διαφέρει από τους υπόλοιπους συνομήλικούς του. Κάποια μέρα, αυτός ο νεαρός, μετά τη δουλειά του, κάθεται στο καφενείο του χωριού του, για να πιει το καφεδάκι του. Εκεί αντικρίζει το θολό είδωλό του σ’ έναν καθρέφτη, που βρίσκεται στο απέναντι κατάστημα. Κι έτσι αρχίζουν όλα… Μετά από λίγο καταφτάνει ο “τρελός” της γειτονιάς και, έπειτα από έναν χείμαρρο ακαταλαβίστικων φράσεων, που θα ξεστομίσει, θα τον παρασύρει σ’ έναν περίπατο, κατά τη διάρκεια του οποίου θα συναντήσει τον Χρόνο, τον Διάβολο και τελευταίο τον Θεό. 

Πώς θα εξελιχθεί η συνάντηση του νεαρού άντρα μαζί τους; Σε τι σκέψεις και συμπεράσματα θα οδηγηθεί; Θα επιβεβαιωθούν αυτά που πίστευε τόσα χρόνια ή όλες οι πεποιθήσεις του θα ανατραπούν και θα αναθεωρηθούν;  Μπορεί ένας άνθρωπος να δεχθεί τόσες αλήθειες ή είναι προτιμότερο να τις αγνοεί; Αυτά είναι κάποια από τα εύλογα ερωτήματα, που γεννιούνται στη σκέψη του αναγνώστη, καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης αυτού του μυθιστορήματος. 

Διαβάζοντας κάποιος το συγκεκριμένο βιβλίο διαπιστώνει ότι το περιεχόμενό του δεν ακολουθεί τα μοτίβα των περισσότερων μυθιστορημάτων (κοινωνικά, θρίλερ, ιστορικά, ερωτικά κλπ), αλλά έχει κυρίως φιλοσοφικές προεκτάσεις. Ο νεαρός συνομιλεί διαδοχικά με τον εκάστοτε συνοδοιπόρο του και, κατά τη διάρκεια της συζήτησής τους, θίγονται ζητήματα όπως ο θάνατος, ο πόλεμος, η μόλυνση του περιβάλλοντος, ο τρόπος σκέψης των αρχαίων Ελλήνων, η πίστη προς τον Θεό και οι μορφές που του προσδίδουν κατά καιρούς οι άνθρωποι. Θίγονται ωστόσο και ζητήματα της καθημερινότητάς μας, όπως η αδιαφορία του ατόμου για τον πλησίον, η τεχνολογία και η αποξένωση που μπορεί να επιφέρει στις ανθρώπινες σχέσεις, η διττή φύση του ανθρώπου (καλή και κακή πλευρά του) και πού μπορεί να οδηγηθεί η κοινωνία εξαιτίας αυτής. 

Μολονότι το περιεχόμενο αυτού του μυθιστορήματος εμπεριέχει πυκνά νοήματα και φιλοσοφικές ερμηνείες,  παρόλα αυτά ο  Κωνσταντίνος Αλσινός καταφέρνει να παρουσιάζει ένα κείμενο αρκετά προσιτό και καθόλου ανιαρό για τον μέσο αναγνώστη. Οι έξυπνοι διάλογοι, με τη μορφή ερωτήσεων – απαντήσεων μεταξύ των συνομιλητών, οι εμβόλιμες αλληγορικές φράσεις του τρελού καθώς και οι συνεχόμενες ανατροπές καθιστούν το κείμενο ενδιαφέρον και δημιουργούν ένα πέπλο μυστηρίου για το τι έπεται. Ο συγγραφέας “στήνει” το κάθε σκηνικό με λεπτομέρεια και, με τη λυρική περιγραφή του, το κάνει να ζωντανεύει μπροστά στα μάτια μας. Άλλοτε ένα απέραντο λιβάδι (συνάντηση με τον Χρόνο), άλλοτε μια πολύβουη πόλη τη νύχτα (συνάντηση με τον Διάβολο), άλλοτε ένα ειδυλλιακό παραθαλάσσιο τοπίο γεμάτο φως (συνάντηση με τον Θεό). Άλλοτε πάλι εκτυλίσσονται σουρεαλιστικές σκηνές με έντονο το μεταφυσικό στοιχείο. Η προσεγμένη χρήση της γλώσσας, με δόσεις ποιητικότητας, οι παρομοιώσεις και οι μεταφορές, που χρησιμοποιούνται,  στολίζουν περίτεχνα το κείμενο. Και τι να πεις για το έξοχο και σουρεαλιστικό εξώφυλλο, που επίσης είναι έργο του συγγραφέα. 

Όσον αφορά το τέλος, η αλήθεια είναι πως δεν είναι αναμενόμενο. Όλα τα δεδομένα ανατρέπονται και ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με τα λάθη του και την καταστροφική του φύση. Ο συγγραφέας, με έξυπνο τρόπο, μέσω τον ηρώων του, καταφέρνει να θέσει τη δική του κοσμοθεωρία. Ο άνθρωπος γεννιέται με το πλεονέκτημα της ελεύθερης βούλησης, αλλά δεν πρέπει ποτέ να ξεχνά ότι αυτό μπορεί να λειτουργήσει ως δίκοπο μαχαίρι στην προσωπική του ζωή και κατ’ επέκταση στην ανθρωπότητα. Πρέπει να μάθει να την χρησιμοποιεί σωστά, βάζοντας όρια στις πράξεις του, κυνηγώντας αδιάκοπα τα όνειρά του και ζώντας την κάθε του στιγμή, σαν να είναι η τελευταία.   

Εύχομαι στον Κωνσταντίνο Αλσινό, να αντιμετωπίζει διαρκώς τον μαραθώνιο της ζωής, με την ίδια σύνεση και τους ίδιους προβληματισμούς που εμμέσως θέτει στους αναγνώστες του. 

Ελένη Παπακώστα
Πτυχιούχος Τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Α.Π.Θ.  

Σελίδα του βιβλίου: http://www.angelakis.gr/index.php/vivlia-ekdoseis/ekdoseis-logotexnia/agora-vivliou-elliniki-logotexnia/ston-kathrefti-tou-trellou-detail