ΕΛΙΖΑ ΝΑΣΤΟΥ «ΕΚΤΟΣ ΤΡΟΧΙΑΣ»

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΚΟΒΟΣΤΗ

Το μυθιστόρημα «Εκτός τροχιάς» της Ελίζας Νάστου είναι η πρώτη της συγγραφική απόπειρα και θεωρώ ότι η συνολική εικόνα του βιβλίου με ικανοποίησε ιδιαίτερα.

Η υπόθεση του βιβλίου αναφέρεται στην ζωή της έφηβης Νάστιας, ενός πλουσιοκόριτσου από τα Βόρεια προάστια, που ζει  μια «παραδεισένια» ζωή, ανάμεσα στην υλική αφθονία και την ασφάλεια των ιδιωτικών κολεγίων. Οι ραγδαίες αλλαγές στη ζωής της συντελούνται από την στιγμή που συναντά τον αλβανικής καταγωγής, Ιλίρ. Η Νάστια και ο Ιλίρ γίνονται κοινωνοί μιας ζωής γεμάτης μυστικά και ψέματα, γεγονός που θα δημιουργεί αστάθεια κι ανατροπές στις μεταξύ τους σχέσεις. Η ερωτική παρόρμηση της νεαρής κοπέλας θα την οδηγήσει στο να ρισκάρει τα πάντα για το νέο της σύντροφο ακόμα κι αν αυτή της η  επιλογή μπορεί να έχει επικίνδυνα αποτελέσματα.

Ο τρόπος αφήγησης εμπεριέχει ζωντάνια, δημιουργεί έντονα συναισθήματα στον αναγνώστη και τον κρατά σε εγρήγορση. Υπάρχουν στιγμές που ο αναγνώστης ταυτίζεται απόλυτα με την ηρωίδα, αγωνιά μαζί της, νιώθει φόβο και ένταση. Η συγγραφέας καταφέρνει να αποδώσει με απόλυτη ακρίβεια την ψυχοσύνθεση και τον τρόπο σκέψης των ηρώων της, οι οποίοι, καθοδηγούμενοι από το πάθος τους, παραδίνονται άνευ όρων στο υποκείμενο του έρωτά τους, εθελοτυφλώντας μπροστά στους επικείμενους κινδύνους. Νέοι που βιώνουν κάθε χαρακτηριστικό ενός έντονου έρωτα, ακόμα και όταν εκείνος γίνεται ακραίος. Πάθος, ζήλια, απογοήτευση, ντροπή, σύγκρουση. Ίσως γι’ αυτό η συγγραφέας δίνει το στίγμα της υπόθεσης με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Εκτός τροχιάς».

Αναφερόμενη στα ζητήματα που απασχολούν τη συγγραφέα, θα μπορούσα να ομολογήσω πως αυτά είναι αρκετά. Δίνει έμφαση στις χρόνιες φιλίες που μπορούν να κλονιστούν, όταν εμπλέκονται μέσα τους αμαρτωλά μυστικά. Στηλιτεύει τις παράλληλες ερωτικές σχέσεις και τα προβλήματα που μπορούν να προκαλέσουν. Τονίζει τις ταξικές ανισότητες και τον ρατσισμό, όπου αυτός υφίσταται,  σε κοινωνικό ή φυλετικό επίπεδο.

Επίσης θα πρέπει να επισημάνω πως η συγγραφέας, μέσω της πένας της, περνάει έμμεσα μηνύματα, εστιάζοντας σε καταστάσεις, που κατά την δική μου άποψη χρίζουν ιδιαίτερης προσοχής ή και θα έπρεπε να είναι παραδείγματα προς αποφυγήν. Για παράδειγμα είναι γνωστό πως η σημερινή εποχή είναι αρκετά απαιτητική και το πρόγραμμα των γονέων πολύ φορτωμένο.  Δημιουργείται συνεπώς το απαραίτητο χρονικό “κενό” ώστε το παιδί να ξεφύγει από τον έλεγχο τους και να εμπλακεί σε δυσάρεστες περιπέτειες. Προεκτείνοντας περαιτέρω τις ενδοοικογενειακές σχέσεις, είναι ορθολογικό να γνωρίζουμε πως τα υλικά αγαθά δεν προσφέρουν και δεν καλύπτουν τα συναισθηματικά κενά των παιδιών, τα οποία αυτονόητα θα αναζητήσουν σε άλλου είδους ικανοποιήσεις την κάλυψη αυτών των κενών. Τέλος, δε θα πρέπει να είμαστε προκατειλημμένοι και να βάζουμε «ταμπέλες» σε ανθρώπους, λόγω της κοινωνικής τους τάξης ή της καταγωγής τους.

Εύχομαι στην Ελίζα Νάστου, αντιθέτως με τον τίτλο του βιβλίου της, στο πέρασμα του χρόνου να διαγράψει την δική της ξεχωριστή λογοτεχνική τροχιά, που θα την οδηγεί πάντα σε νέους συγγραφικούς σταθμούς.

Παπακώστα Ελένη

Πτυχιούχος Τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Α.Π.Θ.