James P. Hadley

«Η φυλακή της αγάπης»

Εκδόσεις: Παράξενες Μέρες

Η Μάγκνταλεν Λαβ, διάσημη συγγραφέας ερωτικών κυρίως μυθιστορημάτων, συναντά τυχαία τον Ιλάριο, έναν Έλληνα τυχοδιώκτη και άνεργο συγγραφέα. Η ερωτική τους σχέση αρχίζει παράλληλα με την «συγγραφική» τους συνεργασία, μιας και η Μάγκνταλεν του προτείνει να γράψει ένα ερωτικό βιβλίο υπό την καθοδήγησή της. Με την ολοκλήρωση του βιβλίου του, ο Ιλάριος χάνεται… Την ίδια τύχη θα έχει και ο αγαπημένος της βρετανίδας Μαρκέλλας, ηρωίδας του βιβλίου του Ιλάριου, ο οποίος κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού αναψυχής, εξαφανίζεται μυστηριωδώς…

Ο Ιλάριος, μέσα από τη συγγραφή, περιγράφει τα συναισθήματα και τους προβληματισμούς του. Τα ίδια όμως ζητήματα που τον αφορούν, τα ταυτίζει συχνά και με τη ζωή του ήρωά του.  Οι ιστορίες των δυο τους περιπλέκονται με μεγάλη δεξιοτεχνία, με αποτέλεσμα να κορυφώνεται η αγωνία του αναγνώστη, ο οποίος με περισσό ζήλο αδημονεί για την έκβαση του έργου.

Η υπόθεση του μυθιστορήματος διαδραματίζεται, κατά ένα μεγάλο μέρος, στη σύγχρονη Ελλάδα της οικονομικής κρίσης. Οι αντιθέσεις είναι έντονες ωστόσο ακόμα και στο εσωτερικό της χώρας. Οι φτωχοί Έλληνες που πασχίζουν για την καθημερινότητά τους, απέναντι στην ξένοιαστη τουριστική ζωή των ελληνικών νησιών του υπέροχου γαλάζιου.

«Η φυλακή της αγάπης» πραγματεύεται ποικίλα ζητήματα, όπως η διαφθορά στην πολιτική, τα ναρκωτικά, η αρχαιοκαπηλία, το μεταφυσικό. Όσον αφορά τον παράγοντα άνθρωπο, περιγράφονται πολλά αρνητικά στοιχεία που μπορούν να τον χαρακτηρίσουν, όπως ο τυχοδιωκτισμός, η διαστροφή, η ραθυμία, η σχιζοφρένεια, η ματαιοδοξία, ο υλισμός, η επικίνδυνη αφέλεια.

Ο James P. Hadley καταπιάνεται επίσης με θέματα που αφορούν τους εκδότες και τους συγγραφείς. Θίγει την διαφορετική αντιμετώπιση των εκδοτικών οίκων απέναντι σε γνωστούς και άγνωστους συγγραφείς, αλλά και τη σημασία που διαδραματίζουν στο χώρο οι διάφοροι κύκλοι γνωριμιών και οι δημόσιες σχέσεις. Διεισδύει όμως και σε βαθύτερα ζητήματα, όπως τα κίνητρα της συγγραφής και το αν αυτή επηρεάζει θετικά ή αρνητικά την προσωπική ζωή του συγγραφέα.

Η ανάγνωσή του μυθιστορήματος είναι ευχάριστη, με γρήγορη ροή, ενώ δημιουργεί πλήθος συναισθημάτων στον αναγνώστη, που αγωνιά διαρκώς για την έκβαση της υπόθεσης. Ο αναγνώστης έχει την αίσθηση πως συμπρωταγωνιστεί σε αμερικανική ταινία μυστηρίου - περιπέτειας, με δόσεις θρίλερ, που του κόβουν την ανάσα. Βέβαια αυτό είναι φυσιολογικό, καθώς ο James P. Hadley, είναι Έλληνας τρίτης γενιάς, μεγαλωμένος στο Νόρφολκ της Βιρτζίνια των ΗΠΑ, με εμφανείς επιρροές από τον αμερικάνικο κινηματογράφο.

Θα ήθελα να σταθώ όμως και σε κάποιες παραμέτρους που θεωρώ πως με προβλημάτισαν ως Ελληνίδα αναγνώστρια. Πιστεύω ότι σε κάποια σημεία του βιβλίου υπάρχουν δόσεις υπερβολής και έλλειψης αληθοφάνειας. Οι Έλληνες παρουσιάζονται με έναν γραφικό τρόπο, που θυμίζουν σκηνές της αμερικάνικης ταινίας «Γάμος αλά ελληνικά», όπως ενδεχομένως θα τους έβλεπε ένας ξένος τουρίστας που έρχεται για διακοπές στη χώρα μας. Αγνοείται το ταμπεραμέντο, η φιλοξενία και το φιλότιμο του Έλληνα. Υπάρχουν επίσης φράσεις που, κατά τη δική μου ταπεινή γνώμη, δεν τιμούν τον Έλληνα. Δεν μπόρεσα λοιπόν να κατανοήσω την πληροφορία ότι οι τουρίστες θεωρούν πως στην Αθήνα οι άνθρωποι τρώνε ο ένας τον άλλο (ως ανθρωποφάγοι φαντάζομαι) ή πως δεν πειράζει αν κάποιοι Έλληνες πέσουν από τα βράχια της Μονεμβασιάς αφού εξάλλου η κρίση θα ξεκληρίσει τους περισσότερους… Τι να πω και για την απίστευτη φράση του ήρωα του βιβλίου, που σας παραθέτω αυτούσια:

«Αλλά φυσικά είναι αδύνατο να γράψω. Να τελειώσω αυτό το βιβλίο. Ταξίδεψα αρκετά, αλλά είμαι Έλληνας. Έχω μάθει ότι ο σωστός τρόπος είναι, όταν πρέπει να κάνω μια δουλειά, αντί να την κάνω, να λαδώσω κάποιον για να πει ότι την έκανα» (σελ.133)

Συνοψίζοντας, θα ήθελα να δηλώσω πως μου άρεσε ο τρόπος που εξελίσσεται αυτό το μυθιστόρημα. Είναι πρωτότυπο, απρόβλεπτο και σε κρατάει σε εγρήγορση. Η μόνη μου ένσταση, όπως προανέφερα, αφορά αυτούς τους “αδόκιμους” χαρακτηρισμούς για τον σύγχρονο Έλληνα, ο οποίος είναι μορφωμένος, μοχθεί, διαπρέπει και δεν στηρίζεται απαραίτητα στις πλάτες άλλων. Σαφώς και δεν είναι όλα τέλεια στη χώρα μας, αλλά αυτές οι γενικεύσεις δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και συχνά περνούν λάθος μηνύματα στο αναγνωστικό κοινό, εντός και εκτός των συνόρων.

Εύχομαι ειλικρινά στον συγγραφέα να του δοθεί η ευκαιρία να γνωρίσει σε βάθος τη νέα γενιά των Ελλήνων και να απεγκλωβιστεί από τις θολές εικόνες του κακού παρελθόντος, που θα συμφωνήσω ότι είναι υπαρκτές.

Καλή συνέχεια στο έργο του.

Παπακώστα Ελένη

Πτυχιούχος Τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Α.Π.Θ.

Επιμέλεια κειμένου:

Αλέξανδρος Ακριτίδης

Συγγραφέας - Πτυχιούχος Ανθρωπιστικών Σπουδών