Λιτός και ουσιώδης ο Γιάννης Αρκέτος, συνοψίζει σε λίγες μόνο λέξεις όλα αυτά που τον απασχολούν. Δεν ξεχνάει το χθες αλλά και βλέπει με προβληματισμό το αύριο. Ίσως γι’ αυτό θα γράψει με περισυλλογή,

 

έρχονται χρόνια

που οι μουσικοί

δεν θα τραγουδούν

οι ζωγράφοι

δεν θα ζωγραφίζουν

οι ποιητές

δεν θα μιλούν πια για αγάπη

 

Λατρεύει τη θάλασσα και κάθε λίγο την περνάει από τη σκέψη του. Λατρεύει την παρέα και ευφραίνει τις καρδιές των ανθρώπων που συναναστρέφεται. Εμείς απλά τον ευχαριστούμε γι’ αυτό που είναι….

 

 

 

 

 

Ο Χρίστος Α. Φωτεινόπουλος μέσα απ’ αυτό το βιβλίο του αντιπροσωπεύει τον υπαρκτό και ασίγαστο πόνο των Καλαβρυτινών. Των ανθρώπων που έχασαν τα αδέρφια τους, τους πατεράδες τους, τους συγγενείς τους. Θέλει να κάνει τον κόσμο να μην ξεχάσει ποτέ αλλά και τους νεότερους να μάθουν τη ματωμένη ιστορία του τόπου μας, της Ελλάδας. Το βιβλίο αυτό αποδίδει φόρο τιμής στους εκτελεσθέντες από τους Γερμανούς μαθητές και καθηγητές του Γυμνασίου Καλαβρύτων. Παιδιά που χάθηκαν άδικα, θύματα της ανθρώπινης θηριωδίας. Λαμπιρίζουν τα καντήλια τους στο μνημείο του ματωμένου λόφου. Ας είναι αιώνιο το φως τους…

Ο Χρίστος Α. Φωτεινόπουλος είναι η ψυχή του Μαθητικού Λογοτεχνικού Διαγωνισμού «Άθλον Ποιήσεως - Γιάννης και Λένα Στρέφη Κουτσοχέρα» που διεξάγεται κάθε χρόνο στα Καλάβρυτα και πραγματικά η φιλοξενία του αλλά και όλων των Καλαβρυτινών είναι συγκινητική. Αξίζει σε όλους τους μαθητές και φοιτητές να βιώσουν αυτήν την εμπειρία έστω και ως απλοί επισκέπτες. Εξάλλου ο βαθύτερος σκοπός δεν είναι η διάκριση, αλλά η μνήμη.

προσεχώς σχολιασμός....

 

Ο Παναγιώτης Αργυρόπουλος είναι ίσως από τους πιο ερωτικούς ποιητές της σύγχρονης Ελλάδας. Λεπτή και προσεγμένη η υφή των ποιημάτων του, δημιουργεί εικόνες και συνειρμούς στη σκέψη του αναγνώστη.

Αυτή η συλλογή αποτελεί φόρο τιμής στην πατρίδα του τη Μεσσηνία. Δεν την ξεχνάει και δεν σταματάει να το λέει. Απ’ την άλλη οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης πρέπει να νιώθουν τυχεροί που τον "φιλοξενούν" στην πόλη τους.

Μαγικός είναι και ο τρόπος που παντρεύει μέσα σε λίγες λέξεις τον ερωτισμό με την ιστορία. Γράφει για το Κάστρο της Μεθώνης,


πίσω απ’ τα τείχη που κάποτε

κρίνονταν τύχες λαών

τώρα φιλοξενούνται

φιλιά και δαγκώματα


και συμπληρώνει για τη γη των ειλώτων


οι ελαιώνες για προσευχή

οι αμπελώνες για το μεθύσι

τα ροζιασμένα χέρια

για την εξέγερση